پیش بینی اضطراب امتحان بر اساس جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی دانش آموزان دختر دوره راهنمایی مدارس دولتی شهر تهران

اضطراب امتحان پدیده رایج و مهم در مراکز آموزشی، و نوعی اشتغال ذهنی است که با خود کم انگاری و تردید در توانایی های خود مشخص می شود و به عدم تمرکز حواس و واکنش های جسمانی ناخوشایند منجر می گردد. پیامد آن کاهش توان مقابله با موقعیت امتحان و ناکارآمدی تحصیلی است. هدف از این پژوهش، پیش بینی اضطراب امتحان بر اساس جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی دانش آموزان دختر دوره راهنمایی مدارس دولتی شهر تهران است. حجم نمونه طبق فرمول کوکران 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب شده است. برای جمع آوری داده ها از دو ابزار استفاده شده است: الف پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت دارای 21 سوال چهار گزینه ای در دو بعد جهت گیری مذهبی درونی و جهت گیری مذهبی بیرونی؛ ب پرسشنامه اضطراب امتحان ساراسون دارای 25 ماده دوگزینه ای در دو بعد نگرانی و هیجان پذیری است. این پژوهش غیر آزمایشی، و روش آن توصیفی همبستگی است. جهت تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون رگرسیون چندگانه با استفاده از روش همزمان) استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که: 1 بیشتر دانش آموزان از نظر اضطراب امتحان در سطح متوسط و بالاتر از متوسط قرار دارند. بین اضطراب امتحان در مولفه های نگرانی و هیجان پذیری تفاوت معنی داری وجود دارد. مقایسه میانگین نمرات بیانگر آن است که میزان نگرانی دانش آموزان بیشتر از هیجان پذیری است؛ 2 از روی نمرات جهت گیری مذهبی می توان میزان اضطراب امتحان دانش آموزان را پیش بینی کرد. قدرت پیش بینی جهت گیری مذهبی درونی بیشتر از جهت گیری مذهبی بیرونی است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که دانش آموزان با جهت گیری مذهبی درونی، اضطراب کمتری را در امتحان تجربه می کنند.