بررسی اثر زمان، روش آبیاری و الگوی کاشت بر عملکرد و اجزای عملکرد ارقام سیب زمینی در منطقه جیرفت

این آزمایش با استفاده از کرت های خرد شده نواری در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار در اراضی کشت و صنعت جیرفت در سال زراعی 88 – 1387 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل روش آبیاری به عنوان عامل عمودی در 2 سطح شامل آبیاری بارانی و قطره ای و زمان آبیاری به عنوان عامل افقی اصلی در دو سطح شامل آبیاری شبانه و روزانه و الگوی کاشت در 3 سطح به عنوان عامل افقی فرعی شامل فاصله ی بین ردیف های کاشت 75 سانتی متر با فاصله بین بوته ها 20 سانتی متر، فاصله ردیف ها 70 سانتی متر با فاصله بین بوته ها 5/21 سانتی متر و فاصله بین ردیف ها 65 سانتی متر و فاصله بین بوته ها 23 سانتی متر و ارقام سیب زمینی به عنوان عامل فرعی فرعی در 2 سطح شامل ارقام ورگو و سانته بود. نتایج نشان داد روش آبیاری بر عملکرد غده سیب زمینی و راندمان مصرف آب در سطح آماری 1% اختلاف معنی داری را نشان داد و اثر آن بر تعداد غده و متوسط وزن غده در سطح 5% معنی دار شد. زمان آبیاری فقط بر عملکرد غده و راندمان مصرف آب در سطح آماری 5% اثر معنی داری را نشان داد. همچنین اثر الگوی کاشت بر عملکرد غده، وزن بیوماس و راندمان مصرف آب از لحاظ آماری در سطح 1% معنی دار شد. اثر ارقام بر تمام صفات اندازه گیری شده در سطح 1% معنی دار بود. حداکثر عملکرد غده سیب زمینی از روش آبیاری قطره ای به میزان 14/50 تن در هکتار حاصل شد که نسبت به روش آبیاری بارانی 37/22 تن در هکتار افزایش محصول داشت. آبیاری روزانه در مقایسه با آبیاری شبانه از عملکرد بالاتری برخوردار بود. بالاترین عملکرد سیب زمینی از رقم سانته با روش آبیاری قطره ای و زمان آبیاری روزانه و الگوی کاشت فاصله ی بین ردیف ها 65 سانتی متر و فاصله ی بین بوته ها 23 سانتی متر، معادل 47/55 تن در هکتار بود که همین تیمار برای منطقه مناسب می باشد.