اولویت بندی شاخص های مدیریت بهداشت و ایمنی شغلی در صنعت ساخت و ساز مبتنی بر تصمیم گیری چند معیاره (مطالعه موردی)

زیرساخت ها از مهمترین بخش های حیاتی امنیت ملی،امنیت عمومی و زیست محیطی در هر جهان هستند. بروز حوادث در زیرساخت های اساسی از اتفاقات معمول درتمام کشورهای دنیاست. وقوع چنین حوادثی سبب آسیب و صدمه به انسان،صنعت ومحیط زیست می گردد. صنعت ساختمان سازی با مسائل و ابهامات زیادی مواجه ذاتی دارد. در کشور ایران حوادث و اتفاقات این صنعت در مقایسه با سایر صنایع بیشتر است.این مطالعه با هدف، اولویت بندی شاخص های ایمنی و بهداشت در صنعت ساخت و ساز در دو گروه ساختمانهای کوچک و بزرگ با استفاده از روش تاپسیس فازی انجام شده است.
شاخص ها جهت کلیه محورهای فعالیتی مهمترین بخش و بدنه استقرار سیستم مدیریت ریسک محسوب می گردند. برای ارزیابی عملکرد بهداشت وایمنی در صنعت ساخت و ساز ابتدا شاخص های عملکردی از میان لیست مبسوط شاخص ها، کلیدی سازی و انتخاب گردید. سپس شاخص های کلیدی سازی شده با کمک معیارهای SMART(Specific، Measurable، Achievable، Realistic Timeable) وزن دهی و اولویت بندی شد.
نتایج بدست آمده از آنالیز فازی تاپسیس مبنی بر تعیین اولویت شاخصهای ایمنی بهداشت در هر گروه از ساختمان های کوچک و بزرگ، بیانگر محدوده مختلفی از اولویت شاخصهای28گانه میباشد. ایمنی سازه های هم جوار و همچنین استفاده از وسایل حفاظت فردی PPE Personal protective Equipment))در ساختمانهای کوچک و حداکثر 6 طبقه از ضریب نزدیکی بالایی برخوردار بود.در حالیکه در ساختمانهای بزرگ و بیش از 6 طبقه صدا، ایمنی داربست، گودبرداری و بالابرها به دلایل ارتفاع و گستره عمودی سازه ها در اولویت بالاتری قرار داشتند.
اولویت بندی شاخص های ایمنی و بهداشت مبتنی بر روش تاپسیس فاز ی با کمک معیارهایSMART می تواند به عنوان یک روش کاربردی در رشته مهندسی بهداشت حرفه ای باشد.