شیوع تجربه پوسیدگی دندان در دانش آموزان 8 تا 11 ساله مدارس ابتدایی مشهد

پیش ارزیابی وضعیت سلامت دهان و دندان در برنامه ریزی بهداشتی-درمانی جامعه نقش مهمی دارد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی شیوع تجربه پوسیدگی دندان در دانش آموزان 8 تا 11 ساله مدارس ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 87-1386 بود.
دانش آموزان 8 تا 11 ساله ازمدارس دولتی ابتدایی نواحی 3، 4 و 5 آموزش و پرورش شهر مشهد انتخاب شدند. متغیرهای مطالعه شامل سن کودک، تعداد دفعات مسواک زدن روزانه، سطح تحصیلات پدر و درآمد خانواده جمع آوری شد. برای بررسی شیوع تجربه پوسیدگی دندان از شاخص دندان های فاسد، ازدست رفته و یا پر شده (dmft وDMFT) استفاده شد. شیوع پوسیدگی دندانی به صورت درصد افرادی که تجربه پوسیدگی دندان شیری یا دائمی داشتند (DMFT > 0یا dmft > 0)، بیان شد.
در این مطالعه 552 دانش آموز با میانگین سنی 9.6 سال مورد بررسی قرار گرفتند. شیوع تجربه پوسیدگی در دندان های دائمی کودکان مورد مطالعه 60% و در دندان های شیری 85% بود. شیوع تجربه پوسیدگی در مجموع سیستم دندانی شیری و دائمی 9.95% بود. میانگین DMFT دختران 1.3 ± 1.3 و در پسران 1.22 ±1.25 بود که از لحاظ آماری بطور معنی داری متفاوت نبودند (0.59 = P). میانگین dmftدختران 2.56 ± 3.28 و در پسران 2.43 ± 3.43 بود که با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری نداشتند (42/0=P). آنالیز میانگین دو متغیر DMFT و dmft در پاسخ های افراد مطالعه به سوال تعداد دفعات مسواک زدن در طول روز نشان داد که اختلاف آماری معنی داری وجود دارد (به ترتیب 0.05، 0.03 =P)، بدین معنی که کودکانی که پاسخ داده بودند در طول روز 3 بار مسواک می زنند، کمترین میزان DMFT و dmft را داشتند.
نتایج مطالعه حاضر نشانگر افزایش 38 درصدی DMFT نسبت به آمار متوسط کشوری در سال 1377 و 56 درصدی تجربه پوسیدگی دندانی کودکان نسبت به مطالعه سال 1382 در میان کودکان 9 ساله خراسان بود.چنین چالشی لزوم تشخیص زودهنگام پوسیدگی در کودکان مدارس ابتدایی مشهد و اجرای برنامه های ارتقای سلامت دهان و دندان را در مدارس مطرح می سازد.