نتایج کاربرد سایکوسل بر عملکرد و اجزای عملکرد جو در تاریخ های مختلف کاشت در مازندران

این آزمایش به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی مازندران، مزرعه ایستگاه تحقیقات زراعی بایع کلا شهرستان نکا در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. سه تاریخ کاشت20 آبان ماه، 5 و 20 آذرماه به عنوان عامل اصلی و ارقام جو صحرا، پروداکتیو و لاین M12 و دو سطح محلول پاشی با سایکوسل شامل غلظت صفر (شاهد) و مصرف 8/2 لیتر در هکتار به صورت فاکتوریل به عنوان عوامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد حداکثر و حداقل تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه به ترتیب تحت تاریخ های کاشت 5 و20 آذرماه حاصل گردید. رقم صحرا و لاین M12 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه بودند. با مصرف سایکوسل طول ساقه کاهش، اما طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد سنبله در بوته، دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه افزایش یافت. حداکثر و حداقل طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، دانه در سنبله و عملکرد دانه تحت اثر متقابل تاریخ کاشت5 آذرماه برای رقم صحرا و تاریخ کاشت 20 آذرماه برای لاین M12 حاصل گردید. بنابراین تاریخ کاشت5 آذرماه، رقم صحرا و مصرف 8/2 لیتر سایکوسل در هکتار به علت افزایش اجزای عملکرد دانه و در نهایت عملکرد دانه فاکتورهای مناسب کاشت جو در استان مازندران معرفی می گردند.