مقایسه کارایی فسفر بیولوژیک و شیمیایی در زراعت آفتابگردان روغنی در شرایط آب و هوایی اراک

مقدار قابل توجهی فسفر به شکل غیر محلول در خاک وجود دارد و بعضی از باکتری های خاکزی ظرفیت آزاد سازی فسفر نامحلول را جهت رشد گیاه دارند. این آزمایش به منظور بررسی اثر باکتری های آزاد کننده فسفر در آفتابگردان روغنی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل با 4 تکرار و طی سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا گردید. فاکتورها شامل دو سطح باکتری های آزاد کننده فسفر و چهار سطح مصرف کود فسفره (P1 و P2 به ترتیب 150 و 300 کیلوگرم در هکتار سولفات آمونیوم و P3 و P4 به ترتیب 150 و 300 کیلوگرم در هکتار سوپر فسفات تریپل) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد با تلفیق فسفر بیولوژیک و فسفات آمونیوم صفات قطر طبق، وزن هزار دانه، تعداد دانه در طبق، عملکرد دانه در هکتار، شاخص برداشت و عملکرد بیوماس به طور معنی داری افزایش می یابد. بر همکنش فسفر و باکتری های آزاد کننده فسفر بارور2 به جز در مورد درصد پوکی و درصد روغن در سایر صفات اندازه گیری شده معنی دار بود. در مجموع می توان نتیجه گرفت با مصرف باکتری های آزاد کننده فسفر می توان کود فسفر را تا 50 درصد کاهش داد بدون آنکه در حصول عملکرد دانه کاهش معنی داری ایجاد شود.