بررسی روند تغییرات زمانی سطح ایستابی آب های زیرزمینی در یک زیست بوم خشک(مطالعه موردی: آبخوان دشت آسپاس)

در اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود آب های سطحی موجب استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شده است. سطح ایستابی در آب های زیرزمینی به دلیل شرایط آب و هوایی و دخالت های انسانی، همواره در حال نوسان بوده است. بررسی تغییرات منابع آب زیرزمینی در برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این تحقیق، روند تغییرات سطح ایستابی آبخوان دشت آسپاس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از داده های ماهانه سطح آبزیر زمینی30 حلقه چاه مشاهده ای و پیزومتری دشت برای نشان دادن نوسانات آبزیر زمینی در طی دوره آماری (13811388) استفاده شد و با به کارگیری دو آزمون غیر پارامتری من - کندال و اسپیرمن، وجود روند معنی دار برای سری های زمانی ماهانه و سالانه در سطح معنی داری 95 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر سری زمانی شیب خط روند با استفاده از روش تخمین گر سن محاسبه شد. نتایج نشان داد که در همه ایستگاه ها (به جز ایستگاه های پهلوانی کنار زهکش و حاجی آباد کنار رودخانه، بابایی، کناس سفلی و کناس سفلا) تراز آب زیرزمینی دارای روند منفی است. آزمون من کندال نشان داد که نزدیک به 83 درصد ایستگاه ها دارای روند منفی معنی دارند. بررسی شیب خط روند نشان داد که به طور متوسط تراز آب زیرزمینی دشت آسپاس 5/73 سانتی متر در سال افت دارد.