تحلیل کارکرد بافت و گفتمان عاطفی در درک متون ادبی(مطالعه ی موردی آثار جبران خلیل جبران)

بافت عاطفی زیرمجموعه نظریه بافت و به عنوان یکی از مولفه های علم معنی شناسی به حساب می آید. فهم و درک این نوع بافت که در حقیقت شدت و ضعف کنش احساسی موجود در واژگان را مشخص می کند در خوانش متون ادبی و بویژه شعر حائز اهمیت است. بویژه از زاویه دید نشانه معناشناسی گفتمانی که رویکردی کامل تر و پویاتر است و در این مرحله بحث گفتمان عاطفی مطرح می شود. نگارنده در پژوهش حاضر بر آن است تا با روش تحلیلی کارکرد بافت و بویژه گفتمان عاطفی را در درک متون ادبی معاصر بسنجد و با چنین هدفی به موردکاوی آثار عربی جبران خلیل جبران پرداخته است. در این راستا با طرح سوال مبنی بر چگونگی کارکرد بافت عاطفی و فراتر از آن گفتمان عاطفی در خوانش متون ادبی عربی از سوی مخاطب فارسی زبان و چگونگی پیوند این مساله با زیبایی شناسی متون مذکور فرضیه ای ارائه شده است به این شرح که با فهم و در نظر گرفتن بافت و گفتمان عاطفی، خواننده فارسی زبان می تواند بافت فرهنگی و اجتماعی آن متون را به شکلی علمی دریابد و علاوه بر فهم دقیق تر متون، درک زیبایی شناختی کامل تری از اثر داشته باشد.از نتایج آن برمی آید که خواننده فارسی زبان با در نظر گرفتن بافت و گفتمان عاطفی، زنجیره معنایی واژگان را کشف می کند و درنتیجه فضای کاربردشناختی متون برای او آشکار می گردد و از درک صرفا ذوقی آن رها شده و به مرزهای مطالعه علمی آن متون نزدیک می شود.