مدلی پیشنهادی برای کاربرد جنگ نرم در دیپلماسی رسانه ای

دیپلماسی رسانه ای از جمله مفاهیم جدید در حوزه روابط بین الملل است که دارای کارکردها و ابعاد متفاوتی در عرصه های گوناگون تبلیغاتی می باشد. امروزه شناخت کارویژه ها و ساختارهای بنیادین این نوع از دیپلماسی به عنوان یکی از حیاتی ترین مولفه ها در ارتباط میان دولت ها و ملتها در مقیاس های مختلف در آمده است. در حال حاضر تغییری در کارکرد رسانه ها به دلیل نگاه ابزاری قدرتهای بزرگ جهانی ایجاد شده است که از رسانه ها به مثابه ابزار جنگی در عرصه نوین برای مقابله با قدرتهای غیر همسو یا متخاصم خود استفاده می کنند. از سوی دیگر این امر تا آنجا اهمیت دارد که تاثیر و تاثر و ارتباط دوجانبه میان سیاسیون و رسانه ها هر کدام تابعی از کارکردها و نقشهایی است که هر کدام برای تاثیرگذاری و متقاعد سازی افکار عمومی جهت پذیرش مجموعه تبلیغات در برابر آنها ایفا می نمایند. در این راستا به منظور بهره گیری از قدرت افکار عمومی برای پیشبرد اهداف و برنامه های از پیش تعیین شده خود نوعی هجوم خاموش تبلیغاتی و پیام رسانی را برای آنها تدارک می بییند. در این وضعیت مخاطب ناخواسته و طی فرایندی استراتژیک با میل درونی خود به پذیرش پیام های منابع رسانه ای اقدام می تماید که ممکن است این پیام ها در راستای وجوه مثبت یا منفی منافع عمومی و امنیت ملی کشور خود باشد به عبارتی نوعی جنگ نرم استراتژیک را در فرایندی مبهم و ناپیدا پذیرا می شود. بنابراین هدف این مقاله شناخت فرایند راه اندازی جنگ نرم برای متقاعد سازی افکار عمومی در دیپلماسی رسانه ای است. نویسندگان در این مقاله با بررسی و شناخت دیپلماسی رسانه ای و مجموعه ابعاد، ابزارها و کارکردهای آن و با توجه به اصول استراتژیک این مقوله به نسبت میان دیپلماسی رسانه ای و جنگ نرم پرداخته اند و در ادامه با معرفی و شناخت فرایند نهادینه کردن جنگ نرم در دیپلماسی رسانه ای به مهمترین تاثیرات متقابل میان این مقولات نظر دارند. در نهایت به چگونگی کارکرد جنگ نرم در عرصه دیپلماسی رسانه ای و بیان استفاده از این تکنیک در رسانه های کشورهای توسعه طلب و همچنین به ارایه مدلی برای مقابله و بهره گیری از این ابزار در جهت پیشبرد اهداف اسلامی پرداخته اند.