مداقه در باب اشکال نوین براندازی فرهنگی؛ مطالعه موردی انقلاب های رنگی

انقلاب و دگرگونی های ناشی از آن یکی از پدیده های رایج در حیات بشری است که با اجتماعات بشری همگام و همراه بوده است و همواره خاطرات ناخوشایند و تلفات جانی و مالی را به همراه داشته است. این انقلاب های نوین که در ربع آخر قرن بیستم به صحنه کنش های سیاسی وارد شده اند، عاری از خشونت و خون ریزی هستند و به همین خاطر از مشروعیت بیشتری نسبت به انقلاب های سخت و کلاسیک برخوردارند. انقلاب های رنگی یکی از شگردهای نوین براندازی فرهنگی و نرم محسوب می گردند که ابتدا در کشورهای پساکمونیستی و با مدیریت عاملان خارجی و اپوزیسیون صورت می پذیرد و توسط جین شارپ برنامه ریزی شده است و انقلابیون اصول تجویزی او را پیاده می سازند و با بهره گیری از جنبش های نوین و شبکه های اجتماعی به مخالفت می پردازند و در این مسیر از سرمایه های خارجی ارتزاق می نمایند. انقلاب های رنگی، تغییرات مسالمت آمیزی هستند که با نمادهای رنگی در نظام های بسته و دیکتاتور شکل می گیرند و به نوعی محصول موج سوم دموکراسی محسوب می گردند. این انقلاب ها در عصر حاضر با محدودیت ها و آسیب هایی روبرو هستند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد؛ مقابله و مقاومت، زمان طولانی، محدودیت های رهبری، حکام فاقد تجربه حکومت مستقل، حساسیت های پائین و غیره. مقاله حاضر مترصد است با بهره گیری از روش اسنادی توصیفی به بررسی انقلاب رنگی به مثابه یکی از رخدادهای جدید براندازی فرهنگی و سرنگونی نظام های سیاس بپردازد.