اهمال کاری تحصیلی در دانشجویان: نقش پیش بین عوامل جمعیتی و روانشناختی

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اهمال کاری تحصیلی دانشجویان بر اساس عوامل جمعیتی، هوش هیجانی، خودکارآمدی و خودارزیابی تحصیلی انجام گرفت.
در یک مطالعه ی توصیفی همبستگی، 280 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب گردیدند و به پرسشنامه جمعیت شناختی، مقیاس اهمال کاری توکمن (TPS)، مقیاس هوش هیجانی شات (SEIS)، مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSES) و پرسشنامه خودارزیابی تحصیلی پاسخ دادند. همبستگی و رگرسیون خطی چندگانه به روش گام به گام با نرم افزار SPSS-19 برای تحلیل داده ها به کار رفت.
طبق نتایج سه متغیر خودکارآمدی، خودارزیابی تحصیلی و سطح تحصیلات نقش معناداری در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی داشتند و قادر بودند 36/0 تغییرات مربوط به اهمال کاری تحصیلی را در این نمونه پژوهشی پیش بینی کنند (001/0p<). در این تحلیل رگرسیونی، هوش هیجانی سهم معناداری در پیش بینی اهمال کاری تحصیلی نداشت (05/0

نتیجه گیری

بنا به اهمیت خودکارآمدی، خودارزیابی تحصیلی و سطح تحصیلات در اهمال کاری تحصیلی، تقویت خودکارآمدی و بهبود مهارت های خودارزیابی تحصیلی با توجه به متغیر دو سطحی تحصیلات نقش مهمی در رفع اهمال کاری تحصیلی خواهد داشت.