تاثیر آتورواستاتین بر پاسخ استرس اکسیداتیو و عملکرد کلیه در مدل تجربی نفروپاتی دیابتی

آتورواستاتین دارای اثر چندگانه مستقل از کاهندگی چربی ها همچون ضدالتهاب و آنتی اکسیدان است. تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر آتورواستاتین بر عملکرد کلیه و پاسخ استرس اکسیداتیو کلیه در مدل تجربی نفروپاتی دیابتی انجام شد.

در یک مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه (24 سر) شامل: نرمال، نرمال درمان، دیابتی، دیابتی درمان تقسیم شدند. موش ها با تزریق داخل وریدی استرپتوزوتوسین (دوز 40 میلی گرم بر کیلوگرم) دیابتی شده و حیوانات درمان شونده، 8 هفته آتورواستاتین (دوز 40 میلی گرم بر کیلوگرم در روز) دریافت کردند. در پایان آزمایش، نمونه های خونی جهت اندازه گیری گلوکز و کراتینین جمع آوری شدند. غلظت مالون دی آلدئید (MDA) و فعالیت آنزیم کاتالاز کلیه مورد ارزیابی قرار گرفت.

هیپرگلیسمی مزمن کنترل نشده (گلوکز خون بالای 500 میلی گرم بر دسی لیتر)، کراتینین حیوانات دیابتی (30/0±70/1 میلی گرم بر دسی لیتر) را در مقایسه با حیوانات نرمال (07/0±40/0 میلی گرم بر دسی لیتر)، به طور معنی داری افزایش داد (05/0>p). همچنین هیپرگلیسمی موجب کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز (57%) به همراه افزایش غلظت MDA (02/0±15/0 نانومول بر میلی گرم پروتئین) در مقایسه با گروه نرمال شد (02/0±04/0 نانومول بر میلی گرم پروتئین). آتورواستاتین به طور معنی داری کراتینین خون حیوانات دیابتی (20/0±70/0 میلی گرم بر دسی لیتر) را در مقایسه با گروه نرمال کاهش داد (05/0>p). در نهایت، در حیوانات دیابتی درمان شده، فعالیت آنزیم کاتالاز افزایش (52%) و غلظت MDA کاهش پیدا کرد (01/0±03/0 نانومول بر میلی گرم پروتئین).

یافته های این مطالعه نشان داد آتورواستاتین قادر است سیستم آنتی اکسیدانی کلیه را طی نفروپاتی دیابتی تقویت کند. لذا به نظر می رسد آتورواستاتین با مهار تولید رادیکال های آزاد از نفروپاتی ناشی از هیپرگلیسمی جلوگیری می کند..