سبک و ساختار لمعه السراج لحضره التاج

«لمعه السراج لحضره التاج» روایتی است از قصه معروف بختیارنامه که ظاهرا در اواخر قرن ششم یا اوایل قرن هفتم هجری به دست نویسنده ای ناشناس نگارش یافته است. بختیارنامه که به ادبیات داستانی پیش از اسلام تعلق دارد، قصه ای معروف بوده و از حکایت های تودرتو تشکیل شده است. قصه لمعه السراج حکایت گرفتاری های یک شاهزاده است که به دام حسادت ده تن از وزیران پدر افتاده و پادشاه قصد اعدام او را کرده است. او در ده شب با بیان ده قصه جذاب، شاه را سرگرم کرده و مرگ خود را به تاخیر می اندازد. در پایان قصه، شاهزاده با کمک یکی از عیاران از مرگ رهایی می یابد. در لمعه السراج ویژگی های قصه پردازی قدیم فارسی با نثری مصنوع و متکلف دیده می شود. عناصر داستانی در لمعه السراج به شکلی ابتدایی و به قصد تبیین دیدگاه های اخلاقی گرفتار پیچش های لفظی و معنوی شده اند. ضعف بیان در روایت، زبان عقیم، نثر آمیخته به عربی مفرط و آشفتگی در شیوه ها و تکنیک های روایت داستان، این متن متکلف را از مسیر اعتدال دور کرده است. در این تحقیق به بررسی موارد مختلف سبکی و ساختاری لمعه السراج توجه شده و هدف آن رسیدن به الگوی تدوین این کتاب بوده است