هویت فرهنگی و دینی در اشعار شهریار (مطالعه موردی؛ رویکرد آرکائیستی)

بسیاری از شاعران معاصر تلاش کرده اند با بهره گیری از عناصر هویت در شعر خود بر نقش هویت ساز آن تاکید کنند. از این میان، محمدحسین بهجت تبریزی با رویکرد باستان گرایانه و با رجوع به گنجینه های سازنده هویت ملی گذشته و پیوند آن با هویت خلق شده در دوران معاصر، توفیق بسیاری در هویت یابی و استمرار و تکوین آن و احیاء و انتقال مولفه های هویتی از پیش موجود ایران داشته است.در این جستار با بهره گیری از روش تحلیلی به بررسی عناصر و مولفه های هویت در ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، دینی و مذهبی در دیوان شهریار پرداخته ایم و به این نتیجه دست یافته ایم که عنصر زبان که از مهم ترین عناصر سازنده هویت فرهنگی و اجتماعی است، اصلی ترین عنصر مورد توجه این شاعر برجسته است و پس از آن اسطوره ها، نمادها، شخصیت های مذهبی و تاریخی، رویدادهای تاریخی و دینی و سایر مولفه های اعتقادی، بازتاب چشم گیری در اشعار بررسی شده، داشته است.