سبک شناسی شعر کمال الدین اسماعیل اصفهانی (مطالعه موردی؛ قصیده نرگس)

کمال الدین اسماعیل اصفهانی از شاعران توانای زبان فارسی در قرن هفتم هجری قمری است. دیوان کمال اسماعیل شامل ترکیب بندها، قصاید، غزلیات، قطعات و رباعیات اوست که معانی و مضامین توحید، نعت، موعظه، مرثیه، عشق، عرفان و مدح بزرگان عصر خود را در بر دارد. از ویژگی های شعر کمال اسماعیل، استفاده از معانی ظریف و آرایه های ادبی فراوان و نو است که بدین سبب او را در تاریخ ادبیات فارسی به عنوان «خلاق المعانی» نامبردار کرده است. هدف از ارائه این مقاله بررسی سبکی یکی از قصاید کمال اسماعیل است با مطلع:«سزد که تاجور آید به بوستان نرگس که هست بر چمن باغ مرزبان نرگس»و کوششی جهت آشنایی بیشتر با ویژگی های شعر اوست. روش مورد استفاده ما در سبک شناسی این قصیده بررسی ویژگی های زبانی، ادبی و فکری اثر است. در نتیجه بررسی سبکی این قصیده، گذار از سبک خراسانی به عراقی به جهت روی کرد های زبانی و نوسان مضمون ها و تصویرها، نشان داده خواهد شد.