ارزیابی عملکرد دانه و برخی از صفات زراعی و مورفولوژیک در ژنوتیپ های گلرنگ بهاره در شرایط آبیاری و دیم

به منظور بررسی عملکرد دانه و برخی از ویژگی های زراعی و مورفولوژیک ژنوتیپ های گلرنگ در شرایط آبی و دیم 15 ژنوتیپ گلرنگ بهاره در دو آزمایش جداگانه در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391-1390 در ایستگاه تحقیقات میاندوآب مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات در شرایط آبی نشان داد که بین ژنوتیپ ها از نظر تمام صفات مورد بررسی به جزء ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی و وزن صد دانه اختلاف معنی داری وجود داشت. همچنین در شرایط دیم بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از نظر تمام صفات به جز تعداد شاخه فرعی اختلاف معنی داری وجود داشت. مقایسه بین شرایط آبی و دیم مشخص کرد که تنش کم آبی باعث کاهش معنی دار تعداد روز تا گلدهی کامل، تعداد طبق، قطر طبق، تعداد دانه در طبق، وزن صد دانه، عملکرد دانه و درصد روغن گردید. بررسی ضرایب همبستگی صفات در شرایط تنش و فاقد تنش نشان داد عملکرد دانه با قطر طبق و تعداد دانه در طبق همبستگی مثبت و معنی دار داشت. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ای، ژنوتیپ های مورد مطالعه را در هر دو شرایط تنش و فاقد تنش در چهار گروه جداگانه تفکیک نمود. بر اساس نتایج به دست آمده در بین ژنوتیپ های مورد مطالعه در هر دو شرایط تنش کم آبی و فاقد تنش، ژنوتیپ IL-111دارای بالاترین عملکرد دانه، تعداد دانه در طبق و قطر طبق نسبت به سایر ژنوتیپ ها بود و ژنوتیپ های شماره Syrian، PI-537530 و Dincer به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفتند. بنابراین، به نظر می رسد ژنوتیپ های اخیر برای کاشت در اراضی کم بازده که همواره در معرض کمبود آب در فصل رشد قرار دارند و مناطقی با شرایط اقلیمی مشابه مناسب باشند.