بررسی تاثیر بسته آموزشی خود مراقبتی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به انجمن دیابت ارومیه

دیابت از بیماری های مزمن شایع و یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در جهان است که همراه عوارض جدی و متعدد بوده و سبب ایجاد مشکلات بهداشتی- درمانی و اجتماعی- اقتصادی بسیاری برای جوامع بشری شده و در دهه های اخیر نیز گسترش فراوانی یافته است. این مطالعه باهدف تعیین تاثیر بسته آموزش خود مراقبتی بر روی کیفیت زندگی بیماران دیابتی انجام شد.
این مطالعه از نوع مداخله ای و تجربی است که بر روی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه کننده به انجمن دیابت ارومیه انجام گردید. تعداد 80 نمونه به صورت تصادفی و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انتخاب و سپس با روش تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها در این مطالعه از پرسشنامه کیفیت زندگی بیماران دیابتی و پرسشنامه کیفیت زندگی عمومی (SF36) و پرسشنامه جمعیت شناختی در طی قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه استفاده گردید. گروه مداخله در طی 8 جلسه تحت آموزش خود مراقبتی (پرده نگار، پمفلت، کتابچه) قرار گرفتند. سنجش مجدد افراد سه ماه بعد از انجام مداخله صورت گرفت و نتایج توسط نرم افزار spss16 و آزمون تی تست و خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین کل کیفیت زندگی اختصاصی افراد در گروه مداخله، قبل از مداخله برابر 4/7±3/36 بود که بعد از انجام مداخله آموزشی به 3/6±48 رسید در گروه کنترل نیز این میزان قبل از مداخله برابر8/5 ±37بود که بعد از انجام مداخله این میزان به 5±4/46 رسید و این تفاوت ازلحاظ آماری معنادار بود (02/0=P). میانگین کیفیت زندگی عمومی این مطالعه که به دو بعد کلی سلامت روان و سلامت جسمانی تقسیم شده بود قبل از انجام مداخله میانگین در بعد روان در گروه مداخله برابر 13±3/54 و در بعد سلامت فیزیکی برابر 14±7/42 بود و بعد از انجام مداخله این میانگین به 6/14±7/65 در بعد روان و 15±7/58 در بعد سلامت جسمانی رسید در گروه کنترل نیز میانگین در بعد روان قبل از مداخله برابر بود و در بعد سلامت جسمانی نیز برابر بود که بعد انجام مداخله این میزان به 2/14±7/64 در بعد روان و به 5/10±6/55 در بعد سلامت جسمانی رسید. این تفاوت ازلحاظ آماری در بعد روان معنادار نبود(06/0= P) ولی در بعد سلامت جسمانی این تفاوت آماری معنادار بود(000/0= P).
این مطالعه نشان داد که آموزش خود مراقبتی در افراد مبتلا به دیابت سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی اختصاصی می گردد و در کیفیت زندگی عمومی نیز آموزش خود مراقبتی سبب افزایش بهبود کیفیت زندگی در بعد سلامت جسمانی شده ولی بر روی بعد سلامت روان تاثیری ندارد.