بررسی نظرات پزشکان عمومی شاغل در رابطه با سرفصل های بیماری های مغز و اعصاب و کفایت بالینی آن ها در تشخیص و درمان

ارزیابی مکرر آموزش پزشکی برای ارتقاء و بهبود کیفی آموزش پزشکی ضروری است. بررسی دیدگاه دانش آموختگان درباره ارزش کاربردی مباحث آموزشی و میزان کفایت بالینی شان، یکی از روش های ارزیابی آموزش پزشکی می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نگرش پزشکان درباره ارزش کاربردی موضوعات تدریس شده در زمینه بیماری های مغز واعصاب وهمچنین درباره میزان توانمندی شان در تشخیص و درمان بیماری های شایع مغز و اعصاب انجام شده است.
این پژوهش توصیفی – مقطعی در سال 1392 به طور تصادفی بر روی پزشکان عمومی مشمول طرح که از ابتدای سال 81 تا انتهای سال 91 فارغ التحصیل شده اند و در طی تحصیل دوره ی کارورزی مغز و اعصاب را گذرانده و در زمان مطالعه در یکی از رسته های بهداشتی و یا درمانی در استان گیلان مشغول به کار بودند، انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه حاوی سه بخش اطلاعات دموگرافیک، ارزیابی کاربرد عملی سرفصل های تعیین شده توسط شورای آموزش و برنامه ریزی پزشکی از دیدگاه پزشکان،و ارزیابی کفایت تشخیصی و درمانی پزشکان در رابطه با سرفصل های تعیین شده بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار)، استنباطی (Independent test و Mann Whitney) و توسط نرم افزار spss انجام شد.
در این مطالعه 148 پزشک عمومی مورد بررسی قرار گرفتند. در ارزیابی ارزش کاربردی سرفصل های تعیین شده بر اساس نظرات پزشکان مشمول طرح بدون در نظر گرفتن رسته ی کاری، به ترتیب فیزیوپاتولوژی، تشخیص و درمان سردرد (82/ 91 درصد)، سرگیجه (5/88 درصد) و عوارض عصبی بیماری های داخلی(8 / 58 درصد)، دارای بیشترین ارزش کاربردی با اهمیت و بسیار با اهمیت بودند. در ارزیابی کفایت تشخیصی و درمانی پزشکان مشمول طرح بدون در نظر گرفتن رسته ی کاری، بیشترین درصد کفایت تشخیصی و درمانی به ترتیب به سردرد (7/77 درصد)، سرگیجه (5/61 درصد) و انجام معاینه ی عصبی و اخذ شرح حال بیماری عصبی (50 درصد) تعلق داشت. در بررسی وضعیت کلی کفایت تشخیصی درمانی پزشکان مشمول طرح در رابطه با سرفصل های آموزشی بیماری های مغز و اعصاب، مشخص شد که اکثریت آن ها (5/65 درصد) دارای کفایت تشخیصی درمانی ضعیفی هستند.
با توجه به نتایج، اکثریت پزشکان مشمول طرح دارای کفایت تشخیصی و درمانی ضعیفی هستند، بنابراین پیشنهاد می شود که بازنگری به صورت اختصاص دادن وقت و توجه بیشتر در رابطه با سرفصل های آموزشی با ارزش کاربردی بالا و حذف و یا محدود نمودن سرفصل های آموزشی که ارزش کاربردی کمی دارند اعمال شود.