نقش پیاده مداری بر بهبود هویت رفتاری شهروندان در فضای شهراسلامی(مطالعه موردی: خیابان فردوسی سنندج)

یکی از مهم ترین ویژگی های شهراسلامی هویت و اصالت آن است.هویت نه تنها در کالبد شهرها بلکه در رفتار شهروندان نیز تاثیرگذار است. حفظ، تداوم و درصورت نیاز تطبیق هویت اسلامی با مظاهر شهر نیازمند شناسایی عناصر هویت بخش از بعد کالبدی و از منظر فضایی است. دراین باره عدم توجه به مقیاس انسانی و نادیده گرفته شدن نیازهای عابران پیاده از معضلات پیش رو هست، بهطوریکه کمبود و نبود کیفیت در پیادهراه ها منجر به تضعیف هویت فضاهای شهری و هویت اجتماعی شهروندان شده است.پژوهش حاضر که هدف آن تحلیل جایگاه و نقش پیادهراه بر بهبود هویت رفتاری شهروندان در فضای شهرهای اسلامی درمرکز شهرسنندج است،ترکیبی است از دو میدان و محور حد فاصل آنها که به صورت مجموعه ای به هم پیوسته در مقیاس شهرعمل میکنند. این مقاله، رهیافتها و راه کارهایی را برای بهبود کیفیت و تاثیر هویت خیابان فردوسی به عنوان الگویی مناسب برای توسعه فضاهای شهری پیاده مدار در این گونه شهرها ارائه داده است. روش پژوهش از نوع ترکیبی است که در آن با مطالعه مبانی نظری پژوهش در قسمت کیفی، چارچوب مبانی نظری تحقیق شامل مولفه های تاثیرگذار بر بهبود هویت رفتاری در پیاده راه ها استخراج شده است. درنهایت در قسمت گردآوری داده ها، پژوهش حاضر از تکنیک پرسشنامه در باب تدقیق ارتباط پیاده راه ها و تاثیر این فضاها از هویت رفتاری شهروندان سود جسته است. برای انجام تحلیل های استنباطی و توصیفی آماری مطالعه حاضر از نرم افزار SPSS بهره برده است. نتایج حاصل از این پژوهش، نشانگر این مدعاست که مولفه های عمده فضاهای شهری پیاده مدار نشانه ها، خوانایی، نفوذپذیری و دسترسی راحت، تنوع و پویایی، سرزندگی، حس تعلق و خاطره انگیزی مکان و مولفه های تاثیرگذار برشهر اسلامی تامین امنیت، سلسله مراتب، سیمای بناهای عمومی، عدالت، تعاون ومشارکت، کالبدی محسوب میشوند، ارتباط معناداری با الگوی رفتاری و هویت مند شدن و میزان حضور شهروندان در فضاهای شهری پیاده محور دارند.