مقایسه ی اثر دریافت پروبیوتیک از مسیر دهان با مسیر کلوآک (تنقیه) بر ریخت شناسی روده ی باریک و عملکرد بلدرچین های ژاپنی

در این پژوهش، اثر مسیرهای مختلف دریافت پروبیوتیک بر عملکرد و ریخت شناسی روده باریک بلدرچین ژاپنی بررسی شد. تعداد 144 قطعه جوجه یک روزه بلدرچین ژاپنی پس از خروج از تخم به سه گروه آزمایشی تقسیم شدند و به روش های مختلف، پروبیوتیک به دستگاه گوارش آنها وارد شد. گروه های آزمایشی: الف) شاهد (پروبیوتیک دریافت ننمود)، ب) گاواژ دهانی (پروبیوتیک را به صورت مصرف اجباری به روش تخلیه به درون چینه دان دریافت نمود)، پ) کلوآکی (پروبیوتیک را به صورت مصرف اجباری به روش تخلیه به درون کلوآک دریافت نمود). در پایان روز 35 پس از توزین تمامی پرنده ها، تعداد سه پرنده از هر تکرار (12 قطعه بلدرچین برای هر گروه آزمایشی) به روش جابجایی مهره گردن کشته شدند و نمونه گیری از روده باریک آنها انجام شد. بیشترین وزن بدن، افزایش وزن و مصرف خوراک در گروه گاواژ دهانی مشاهده شد که با گروه شاهد تفاوت معنی دار داشت (05/0P <)، اما با گروه کلوآکی تفاوت معنی داری نشان نداد. ضریب تبدیل غذایی در بین گروه های آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت. آنالیز داده ها نشان داد که مسیرهای مختلف ورود پروبیوتیک به دستگاه گوارش، تفاوت معنی داری در طول دوازدهه ایجاد نکردند، اما ورود پروبیوتیک از مسیر کلوآک باعث افزایش طول ایلیوم شد (05/0P <). ارتفاع پرز و عمق کریپت ناحیه دوازدهه در گروه دهانی بیشتر از شاهد بود (05/0P <)، اما نسبت به گروه کلوآکی افزایش معنی داری نداشت. در ایلیوم، گروه کلوآکی پرزهای بلندتری نسبت به گروه گاواژ دهانی و شاهد داشت (05/0P <). عمق کریپت دوازدهه در گروه گاواژ دهانی بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P <)، اما نسبت به گروه کلوآکی افزایش معنی داری نداشت. عمق کریپت های ایلیوم در بلدرچین های گروه کلوآکی بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P <)، هرچند که افزایش اندکی نسبت به گروه گاواژ دهانی داشت. در هر دو گروه تیمار شده با پروبیوتیک، سلول های گابلت تولیدکننده موسین اسیدی و گابلت های تولیدکننده موسین خنثی در هر دو بخش روده باریک، بیشتر از گروه شاهد بودند (05/0P <). بر اساس نتایج این تحقیق مسیر ورود پروبیوتیک بر محل تاثیرگذاری آن در روده و ریخت شناسی روده موثر است.