نوآوری سازمانی در کتابخانه های دانشگاه شیراز و دانشگاه علوم پزشکی شیراز

نوآوری سازمانی مستلزم تبدیل ایده ها به اشکال قابل استفاده سازمانی است و این ایده برای پیشبرد عملکرد سازمانی مورد استفاده قرار می گیرد. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان نوآوری سازمانی (اداری و فنی) در کتابخانه های دانشگاه های دولتی شهر شیراز (دانشگاه شیراز و دانشگاه علوم پزشکی شیراز) بود.
نوع مطالعه حاضر توصیفی- پیمایشی، و جامعه پژوهش شامل تمام مدیران و کتابداران شاغل در کتابخانه های دانشگاهی شهر شیراز در سال 1390-1391 خورشیدی بود (151 نفر) که با استفاده از فرمول نمونه گیری Cochran تعداد 86 نفر به عنوان نمونه انتخاب شد. روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم بود. ابراز گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بوده که روایی آن توسط متخصصین تایید و پایایی آن با استفاده از Cronbach''s alpha محاسبه شد (93/0 α =). تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افراز SPSS V.16 در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی انجام گرفت.
وضعیت نوآوری سازمانی و دو مولفه نوآوری اداری و فنی در کتابخانه های دانشگاهی شهر شیراز بالاتر از حد متوسط است (66/0±42/3)، اما تفاوت بین میانگین مولفه های نوآوری سازمانی (اداری و فنی) معنادار بود (05/0 ≥ P). همچنین بین نظرات آزمودنی ها درخصوص نوآوری سازمانی بر اساس متغیرهای جمعیت شناختی جنسیت، رشته تحصیلی، سابقه خدمت، و سطح تحصیلات تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 > P)، اما در متغیر دانشگاه و نوع کار در کتابخانه تفاوت مشاهده شده در مولفه نوآوری اداری معنادار بود (05/0 ≥ P). به عبارت دیگر مدیران میزان نوآوری اداری را بیشتر از کارمندان بخش خدمات عمومی و خدمات فنی می دانند.
با توجه به اهمیت روز افزون نوآوری در سازمان ها، کتابخانه های دانشگاهی نیز از اهمیت ویژه ای در این مورد برخوردار شده اند. مدیریت کتابخانه های دانشگاهی با ایجاد محیط کاری مناسب برای کتابداران و کارکنان خود می تواند ارایه خدمات خود را بهبود بخشیده و نیازهای اطلاعاتی مراجعه کنندگان را بهتر برآورده سازد.