تاثیر زمان غرقاب و کاربرد علف کش بر کارایی تیوبنکارب در شالیزار

اختلالات رشدی و کاهش عملکرد در برخی مناطق کشت نشایی برنج که در شرایط غیر غرقاب با علف کش تیوبنکارب، تیمار شده اند، گزارش شده است، اما اطلاعات بیشتری در این خصوص در دست نیست. این آزمایش به منظور بررسی تاثیر زمان مصرف علف کش و زمان غرقاب بر واکنش برنج و علف های هرز به دز تیوبنکارب اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل ترکیب فاکتوریل زمان مصرف علف کش (قبل و بعد از نشا کاری) و زمان غرقاب مزرعه نسبت به زمان مصرف علف کش (قبل و بعد از مصرف علف کش) به عنوان عامل اصلی و غلظت های علف کش تیوبنکارب (صفر، 1، 5/1، 3، 5/4 و6 کیلوگرم ماده مو ثره در هکتار) به عنوان عامل فرعی بود. نتایج نشان داد که کارایی تیوبنکارب در کنترل سوروف و جگن ها تا 4-هفته پس از نشاکاری مشابه و در 6-هفته پس از نشاکاری تیوبنکارب دارای کارایی بهتری در کنترل سوروف بود. صرف نظر از زمان مصرف علف کش، در شرایط «غیرغرقاب» دز مورد نیاز به منظور 50 و 90 درصد بازدارندگی زیست توده سوروف و جگن نسبت به شرایط «غرقاب» کمتر بود، اما در این شرایط عملکرد انتخابی علف کش بر روی برنج کاهش پیدا کرد. در خاک باتلاقی محل اجرای آزمایش تیوبنکارب سبب مرگ و میر گیاهچه های برنج شد. تیوبنکارب در صورت کاربرد قبل و پس از غرقاب به ترتیب 12 و 4 درصد و در صورت کاربرد قبل و پس از نشاکاری، به ترتیب 9 و 5 درصد مرگ و میر گیاهچه های برنج در بالاترین دز مورد بررسی در این آزمایش را سبب شد. با افزایش دز تیوبنکارب تا 50 درصد بیشتر از دز توصیه شده (3 kg.ai.ha-1)، سطح برگ برنج افزایش و در دز بالاتر علی رغم کنترل بهتر علف های هرز، سطح برگ کاهش پیدا کرد که بیانگر اثرات گیاه سوزی تیوبنکارب است. بطور کلی با کاربرد تیوبنکارب پس از غرقاب، برنج به ترتیب دارای 25 و 15 درصد سطح برگ و پنجه بیشتری نسبت به مصرف علف کش قبل از غرقاب بود. واکنش ارتفاع برنج به دز تیوبنکارب مشابه سطح برگ بود و با کاربرد علف کش قبل از غرقاب، ارتفاع دارای کاهش بیشتری بود. خوشه بارور و نابارور نیز تحت تاثیر دز علف کش و زمان غرقاب قرار گرفتند و در صورت کاربرد علف کش پس از غرقاب خوشه بارور بیشتر و مصرف تیوبنکارب قبل از غرقاب خوشه نابارور بیشتری تولید شد. روند تغییرات عملکرد شلتوک، عملکرد بیولوژیک و شاخص برداشت برنج با مدل سه پارامتره گاوسی قابل بیان بود (%84 ≤R2). با افزایش دز علف کش مقادیر این صفات افزایش و سپس دارای روند کاهشی بودند که کاهش زودهنگام این صفات در دزهای پایین تری از تیوبنکارب در صورت کاربرد قبل از غرقاب مشاهده شد. بطور کلی، مطابق نتایج این تحقیق به منظور کنترل علف های هرز در خاک های شالیزاری باتلاقی در صورت مواجهه با محدودیت غرقاب قبل از کاربرد علف کش، علف کش تیوبنکارب قابل توصیه نبوده و این علف کش علی رغم کنترل بهتر علف های هرز در شرایط غیرغرقاب، سبب ایجاد اختلالات رشدی دیرهنگام و کاهش عملکرد دانه می شود. مصرف تکراری تیوبنکارب در سا ل های متوالی سبب تشدید گیاه سوزی تیوبنکارب گردید.