بررسی فراوانی بیماری های قارچی سطحی و جلدی شهر نیشابور طی پنج سال، یک مطالعه گذشته نگر

بیماری های قارچی سطحی و جلدی هنوز از علل مهم عفونتهایی هست که پوست، مو و ناخن را درگیر می کنند. این بیماری ها به علت آلودگی محیط و عدم رعایت اصول بهداشتی، در مناطق محروم از شیوع بیشتری برخوردار می باشند. لذا در مطالعه حاضر یک بررسی گذشته نگر در شهر نیشابور برای شناخت میزان فراوانی بیماری های قارچی سطحی و جلدی انجام گرفت.
این مطالعه Cross sectional در یک دوره زمانی 5 ساله (بین سالهای 1393-1388) به بررسی 1281 بیمار ( 48/9%) 627 مذکر و (15/1%) 654 مونث) مشکوک به عفونت های قارچی سطحی و جلدی پرداخت. تشخیص بیماری از طریق آزمایش های میکروسکوپی مستقیم و توسط لام مرطوب با هیدروکسید پتاسیم 15% (KOH) و رنگ آمیزی متیلن بلو و گرم انجام شد و سپس داده ها توسط نرم افزار SPSS-16 آنالیز شدند.
از 1281 بیمار مشکوک، (15%) 196 نفر مبتلا به بیماری های قارچی سطحی و جلدی بودند. فراوانی هر کدام از این بیماری ها بترتیب شامل درماتوفیتوزیس 74/5% (146 مورد)، اونیکومایکوزیس 12/2% (24 مورد)، تیناورسیکالر 8/8% (17 مورد)، اریتراسما 3/5% (7مورد) و کاندیدیازیس جلدی 1 % (2 مورد) بودند. در ضمن، گروه سنی 40-31 سال (21/4%) دارای بالاترین فراوانی بودند.
این مطالعه نشان داد که بیماری های قارچی سطحی و جلدی بویژه درماتوفیتوزیس (کچلی ها) سهم مهمی را در بین بیماری های پوستی در این منطقه دارا می باشند. بیشترین فراوانی این بیماری ها یکی در اواخر اردیبهشت تا آخر مرداد و دیگری اوایل شهریور تا اواخر آذر ماه بود. بنابراین مطالعات اپیدمیولوژیک و تشخیص دقیق بیماری های قارچی پوستی می تواند در پیشگیری و درمان موثر آنها کمک کند.