بررسی میزان تاثیرات هورمون گنادوتروپین جفتی انسان با دوز بالا بر درمان کریپتورکیدیسم و کاهش نیاز به مداخله جراحی در پسران یک تا سه ساله: یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور

کریپتورکیدیسم توقف نزول بیضه در مسیر طبیعی خود می باشد. اهمیت کریپتورکیدیسم در عوارض آن است، عوارضی همچون فتق اینگوینال، ناباروری، سرطان، تورشن طناب اسپرماتیک و مسائل روانی که جبران ناپذیر بودن بعضی از آنها، لزوم توجه بیشتری را به درمان کریپتورکیدیسم نشان می دهد. هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیرات هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (HCG) با دوز بالا بر درمان کریپتورکیدیسم و کاهش نیاز به مداخله جراحی در پسران یک تا سه ساله می باشد.
جهت بررسی میزان تاثیرات هورمون HCG با دوز بالا بر درمان کریپتورکیدیسم، 70 پسر کریپتورکید مورد مطالعه قرار گرفته، به دو گروه 35 نفری آو ب تقسیم شدند. یکی از دو گروه تحت درمان با هورمون HCG قرار گرفت. به این صورت که 1500 واحد هورمون HCG به صورت داخل عضلانی سه بار در هفته برای سه هفته متوالی دریافت کردند. در گروه دیگر نیز به مدت سه هفته و هر هفته سه بار، تزریق داخل عضلانی دارونما صورت پذیرفت. یک ماه پس از آخرین تزریق، بیماران از طریق سونوگرافی و معاینه بالینی بررسی شدند و اثر HCG روی نزول و اندازه بیضه آنها مورد بررسی قرار گرفت. بیماران بهبود نیافته در انتها تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در نهایت اطلاعات حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی، آزمون کای اسکوئر، آزمون T و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
در این پژوهش مشخص گردید هورمون گنادوتروپین جفتی انسان در 80 درصد موارد در نزول و افزایش اندازه بیضه موثر است (P<0.001) و در 37 درصد موارد باعث درمان نهایی یعنی نزول بیضه به داخل اسکروتو م می شود (P<0.001). سن و مچوریتی بیماران تاثیری در نتیجه درمان نداشت، اما مکان بیضه در نتیجه درمان موثر بود. بیشترین میزان موفقیت در بیضه های ناحیه رینگ سطحی کانال اینگوینال و موارد دو طرفه بود.
بر اساس یافته های مطالعه حاضر، هورمون گنادوتروپین جفتی انسان در نزول و افزایش اندازه بیضه موثر بوده، تایید این مساله نیازمند انجام پژوهش های تکمیلی و با حجم نمونه بیشتر میباشد.