ارائه روشی دانش پایه جهت وزن دهی درون لایه ای به منظور تعیین مسیر بهینه با استفاده از سامانه های اطلاعات مکانی (GIS) (مطالعه موردی: محور ایلام- حمیل)

لحاظ نمودن معیارهای صحیح و جامع در مرحله تعیین مسیر می تواند نقش عمده ای را در کاهش هزینه های اقتصادی، افزایش ایمنی و دسترسی جاده ها و حفظ محیط زیست ایفا نماید. بدین منظور در تحقیق حاضر،عوامل متعددی مانند مدل ارتفاعی زمین، پوشش اراضی، اطلاعات مراکز جمعیتی و گردشگری، میزان آفتاب گیربودن مسیر درفصول سرد،نحوه توزیع رودخانه ها و خطوط گسل جهت مسیریابی بهینه درمسیرایلام - حمیل در نظر گرفته شد. به منظور تعیین هزینه درون لایه ای یک روش دانش پایه پیشنهاد شده که بر اساس آن برای ه ریک از لایه ها متناسب باویژگی ها و نحوه تاثیر آن در تامین هدف،یک تابع هزینه لحاظ شده است. مزیت اصلی این روش وزن دهی است که تغییرات هزینه در بازه های اطلاعاتی موجود در هر یک از لایه ها صرفا خطی نبوده و ویژگی های آن لایه اطلاعاتی در تعریف تابع هزینه لحاظ شده است. در ادامه جهت وزن دهی بین لایه ای از مقایسه دوتایی و تحلیل AHPبااستفاده از نظرات کارشناسان استفاده شده است. باتلفیق لایه ها به روش همپوشانی شاخص، کوتاه ترین مسیر باتامین کمترین هزینه باسه متغیر یا وریانت مختلف پیاده سازی گردید. در وریانت اول وزن دهی درون لایه ای براساس روش های رایج (به صورت خطی) لحاظ شده است. در وریانت دوم تنها از معیار شیب جهت تعیین مسیر استفاده شد. روش پیشنهادی وزن دهی دانش پایه نیز در وریانت سوم با در نظر گرفتن تمام معیارها اعمال گردید.براساس نتایج، در تعیین مسیر احداث شده به عواملی مانند فاصله از خطوط گسل و رودخانه ها، دسترسی به مراکز جمعیتی و گردشگری توجه کمتری شده و معیار اصلی در مسیری ابی تنها توپوگرافی منطقه بوده است. همچنین طول مسیر در هر سه وریانت از طول مسیر احداث شده کمتر می باشد. به طور کلی مسیر حاصل از اعمال وزن دهی دانش پایه وضعیت مناسب تری را در تامین معیارهای مختلف نسبت به مسیر احداث شده و همچنین دو وریانت دیگر دارد.