رابطه ی بین روش های مقابله با تنیدگی و بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 در بیماران قلبی کرونری هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا

شواهد فراوانی مبنی بر ارتباط بین روش های مقابله با تنیدگی و بیماری عروق کرونر قلب وجود دارد. لذا، هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه ی بین روش های مقابله با تنیدگی و بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 در بیماران عروق کرونر قلب هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا بود.
جامعه ی آماری پژوهش،تمامبیمارانمبتلا به بیماری عروق کرونر قلب CHDمراجعهکنندهبهبیمارستانقلبو عروقشهیدرجائیتهرانبودند. تعداد 44 بیمار مبتلا به CHD به عنوان نمونه از بین بیماران واجد شرایط انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه راه های مقابله ای-لازاروس و فولکمن، کیت انسانی اینترلوکین-6 و نرم افزار آزمون رنگ استروپ برای ایجاد تنیدگی استفاده شد. برای تحلیل آماری داده های پژوهش از شاخص ها و روش های آماری شامل میانگین، انحراف استاندارد، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغییری استفاده شد.نرمافزاررایانهایمورداستفادهدراینپژوهشبرایپردازشداده هاSPSS-17بود.
نتایج نشان داد که بین روش های مقابله ای هیجان مدار با بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا همبستگی مثبت و معنادار (001/0P<،653/0R=)و نیز بین روش های مقابله ای مساله مدار با بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا همبستگی منفیومعنادار وجود دارد (001/0P<،698/0R=-)و همچنین از بین 8 راه مقابله با استرس فقط راه مقابله ای ارزیابی مجدد مثبت با اطمینان 99/0 پیش بینی کننده ی معناداری برای بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 هنگام مواجهه ی یک با رویداد تنیدگی زا بوده است(001/0P<).
یافته ها نشان داد که هنگام مواجهه با یک رویداد تنیدگی زا افزایش کاربرد روش های مقابله با تنیدگی هیجان مدار باعث افزایش در سطح بیومارکر ایمنی شناختی اینترلوکین-6 و افزایش در به کارگیری روش های مقابله با تنیدگی مساله مدار منجر به کاهش در سطح بیوماکر اینترلوکین-6 می شود.