بررسی ارتباط فرسودگی شغلی و جو ایمنی و رابطه آنها با بروز حوادث ناشی از کار در یکی از بنادر ایران

بروز حوادث شغلی در بنادر به دلیل جابجایی عظیم کالاها و تردد وسایل حمل بار امری محتمل و البته قابل پیشگیری است. تحقیقات علمی رابطه مستقیم بین فاکتورهای شخصیتی، روانی و ادراکات ایمنی افراد با بروز حوادث در صنایع و سازمان ها را گزارش کرده اند. این تحقیق با هدف توسعه شناسایی متغیرهای مدیریتی و روانی- اجتماعی موثر بر بروز حوادث در یکی از بنادر کشور و در سال 1393 اجرا شده است.
این مطالعه مقطعی و توصیفی- تحلیلی، کلیه پرسنل عملیاتی (60 نفر) شاغل در یک شرکت مستقر در بنادر جنوب کشور را در برداشته است. داده های مورد نیاز به کمک پرسش نامه دموگرافیک، پرسش نامه های جو ایمنی وینودکومار و فرسودگی شغلی مازلاچ جمع آوری شد. تحلیل های آماری شامل تی تست، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS و در سطح معنی داری 05/0 صورت پذیرفت.
میانگین و انحراف معیار سن افراد مورد مطالعه71/5±58/31 و سابقه کارشان 78/4 ± 75/7 سال بود. نمره فرسودگی و جو ایمنی به ترتیب 9/8±17/76 و 07/23±7/188 حاصل آمد. نتایج حاکی از وجود ارتباط معنی دار آماری(p<0.05) میان نمره کل فرسودگی شغلی و جو ایمنی بود (44/0-r=). همچنین، ارتباط بین جو ایمنی، فرسودگی شغلی و مولفه های هر یک با تعداد حوادث رخ داده برای کارکنان مورد مطالعه، معنی دار بوده است (p<0.05).
با توجه به وجود رابطه بین فرسودگی شغلی، جو ایمنی و حوادث، استفاده از راه کارهای طراحی مجدد سخت افزاری و نرم افزاری شغلی برای مدیریت فرسودگی و استفاده از رهیافت تلفیقی ماکروارگونومی و جو ایمنی در چهارچوب تئوری سیستم های اجتماعی- فنی برای بهبود جو ایمنی به منظور مدیریت شرایط کاری و کاهش میزان حوادث شغلی توصیه می گردد.