مقایسه اثر تجویز قبل از عمل اندانسترون ودگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از کله سیستکتومی با لاپاراسکوپی

تهوع و استفراغ بعد از عمل (PONV) از عوارض بیهوشی است. بدون مداخله پروفیلاکتیک، PONV در حدود یک سوم بیماران (بین10 تا 60 درصد) تحت بیهوشی رخ می دهد. از نظر بیمار، PONV می تواند ناراحت کننده تر از درد بعد از عمل باشد. هدف از این تحقیق بررسی مقایسه ای اثر اندانسترون و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از کله سیستکتومی با لاپاروسکوپی بود.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 90 نفر از بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی اردبیل در سال 1390 که تحت عمل جراحی کله سیستکتومی لاپاراسکوپیک با بیهوشی عمومی قرار گرفتند، به صورت تصادفی در سه گروه 30 نفره، تحت بیهوشی عمومی داخل وریدی قرار گرفتند. برای بیماران گروه اول (D)، قبل از شروع بیهوشی، 8 میلی گرم دگزامتازون وریدی و گروه دوم (O)، قبل از بیهوشی، mg4 اندانسترون وریدی و گروه کنترل (P)، قبل از شروع بیهوشی، cc2 نرمال سالین تزریق شد. بیماران از نظر عوارض بیهوشی و تهوع در ریکاوری، 6 ساعت و 24 ساعت بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها توسط نرم افزار spss18 با آزمون های آماری کای دو و آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
میزان بروز کلی تهوع در گروه P، D و O به ترتیب 7/66، 3/33 و 3/ 33 درصد بود. تفاوت بین گروه کنترل و دو گروه مداخله از لحاظ آماری معنی دار بود (01/0= p). ولی دو گروه مداخله از این لحاظ تفاوتی با هم نداشتند. میزان بروز کلی استفراغ در گروه P، D و O به ترتیب 7/56، 3/23 و 7/26 درصد بود که تفاوت معنی داری بین گروه کنترل و مداخله وجود داشت، اما بین گروه اندانسترون و دگزامتازون تفاوت معنی داری وجود نداشت (به ترتیب 01/0= p و 1= p).
استنتاج: این مطالعه نشان می دهد که هر دو داروی دگزامتازون و اندانسترون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل کله سیستکتومی با لاپاروسکوپی موثرند و بین میزان اثربخشی اندانسترون و دگزامتازون در کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل تفاوت معنی داری وجود ندارد.