تعیین رابطه ماهیت ورزش (انفرادی، اجتماعی، برخوردی و غیر برخوردی) و فعالیت های فراغتی بانوان ورزشکار و مقایسه آن با غیر ورزشکاران

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی ماهیت ورزش و فعالیت های فراغتی بانوان ورزشکار و مقایسه ی آن با غیر ورزشکاران بود. نوع ورزش در این پژوهش شامل ورزش های انفرادی برخوردی، انفرادی غیر برخوردی، گروهی برخوردی و گروهی غیر برخوردی بوده و نوع ماهیت فعالیت فراغتی شامل فراغت جدی، تخصصی، خطرپذیر و فعالیت های زیبایی شناسانه می باشد. جامعه آماری پژوهش را نیز زنان غیر ورزشکار و ورزشکاران قهرمان هیئت های ورزشی استان گیلان که حداقل یک مدال کشوری کسب کرده بودند (2050 ورزشکار و 1027 قهرمان) تشکیل می دادند. نمونه های پژوهش را 286 نفر ورزشکاران قهرمان زن و 315 نفر زن غیر ورزشکار تشکیل می دادند. پرسشنامه محقق ساخته ی اوقات فراغت شامل 25 سوال با چهار گروه فعالیت های جدی، تخصصی، خطرپذیر و زیبایی شناسانه می باشد که روایی آن توسط اساتید و خبرگان مورد تایید قرار گرفته بود. ثبات درونی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرون باخ 82/0 به دست آمد. در تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های کالموگراف اسمیرنوف، u من ویتنی و ضریب همبستگی Eta برای آزمون فرضیه های پژوهش در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین نوع ورزش و انتخاب فعالیت فراغت جدی رابطه معنی داری وجود دارد. با بررسی میانگین چهار گروه در ارتباط با فعالیت فراغت جدی، مشخص گردید که به ترتیب ورزشکاران ورزش های انفرادی- غیر برخوردی، انفرادی- برخوردی، گروهی- برخوردی، گروهی- غیر برخوردی بیشتر به فعالیت فراغت جدی می پردازند. این در حالی است که بین نوع ورزش و میزان انجام فعالیت های تخصصی، خطرپذیر و میزان فعالیت های زیبایی شناسانه رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که در ورزشکاران تمایل به انجام فعالیت های فراغتی به ترتیب شامل فعالیت های زیبایی شناسانه، فعالیت های خطرپذیر، فعالیت های تخصصی، و فعالیت فراغت جدی می شود و در غیر ورزشکاران نیز به ترتیب شامل فعالیت های تخصصی، فعالیت های زیبایی شناسانه، فعالیت فراغت جدی و فعالیت های خطرپذیر می شود. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان فعالیت های تخصصی، خطرپذیر و زیبایی شناسانه بانوان ورزشکار قهرمان و غیر ورزشکار استان گیلان تفاوت معنادار وجود دارد و در همه ی موارد بانوان ورزشکار این فعالیت ها را نسبت به بانوان غیر ورزشکار بیشتر مورداستفاده قرار می دادند. همچنین در ارتباط با میزان فعالیت فراغت جدی بانوان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده نشد.