بررسی میزان امید به آینده و عوامل اجتماعی موثر بر آن در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد

این مقاله برگرفته از یک طرح پژوهشی تحت عنوان « بررسی میزان امید به آینده و عوامل اجتماعی موثر بر آن است»؛ که به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی است. این مطالعه به صورت پیمایشی و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه بندی در بین 412 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد انجام شده است. متغیر امید به آینده از طریق پرسشنامه استاندارد اسنایدر و متغیر عوامل اجتماعی با ابعاد (تعامل اجتماعی، مشارکت اجتماعی، انسجام اجتماعی، اعتماد اجتماعی و وضعیت خانوادگی) با پرسشنامه محقق ساخته، موردسنجش قرارگرفته است. میزان پایایی سوالات 87/0 است. برای آزمون فرضیات از ضریب همبستگی اسپیرمن و رگرسیون چند متغیره و هم چنین مقایسه میانگین ها از طریق نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج یافته های تحقیق نشان داد که میانگین امید به آینده در بین دانشجویان در بازه (1-5) حدود 6/3 است. هم چنین فرضیه اصلی تحقیق، «بین عوامل اجتماعی با امید به آینده» با ضریب همبستگی 497/0 رابطه ی معنادار و مستقیم وجود دارد. بین سایر مولفه های عوامل اجتماعی با امید به آینده رابطه ی معنادار و مستقیم وجود دارد. به طوری که میزان ضریب همبستگی بین تعامل اجتماعی و امید به آینده 219/0 ، بین مشارکت اجتماعی و امید به آینده 133/0 ، بین انسجام اجتماعی و امید به آینده 429/0 ، بین اعتماد اجتماعی و امید به آینده 268/0 ، بین وضعیت خانوادگی و امید به آینده 437/0 است. رگرسیون چند متغیره نشان می دهد که مولفه های عوامل اجتماعی 33/0 تغییرات امید به آینده را تبیین می کند.