نگاهی به نظریه های مبانی والدینی

پیشرفتهای شگرف در فناوری های تولیدمثل در سالیان اخیر اگر چه حل مساله ناباروری را ممکن ساخته اما در مقابل مسائلی را در حوزه فقه، حقوق، فلسفه، اخلاق، و جامعه شناسی مطرح کرده است که حل آنها به مراتب از درمان ناباروری دشوارتر به نظر میرسد. یکی از مهمترین این مسائل، رابطه پدرمادری است. یا به عبارت دقیقتر پاسخ به این مساله که چه کسی پدر و مادر طفل متولد شده از طریق تکنولوژی های درمان ناباروری است. بررسی تئوری های داده شده در این زمینه و انتخاب یکی از چهار رویکرد ژنتیک گرایی، بارداری گرایی، قصدگرایی و سبب گرایی در نظام حقوقی ایران با توجه به حجم مراجعین به این درمان در میان زوجین ایرانی و روبه روشدن با هزاران کودک این چنینی در چند دهه آینده از اهمیت بسیاری برخواردار است. نگارنده در این مقاله پس از بررسی دیدگاه اسلام و حقوق ایران به مساله نسب، به بررسی ادبیات موجود در زمینه رابطه پدر مادری برآمده و پس از بررسی دیدگاه های موافقین و مخالفین هر رویکرد، به انتخاب سببگرایی قصدمدار به عنوان بهترین روش برمیآید.