ارزیابی اثر وضعیت رطوبت ماده سوختنی بر گسترش و رفتار آتش در پارک ملی گلستان

شبیه سازی رایانه ای رفتار آتش امکان تجزیه وتحلیل مشخصات اصلی گسترش و رفتار آتش را در ناحیه ای معین فراهم می سازد. تغییرات زمانی و مکانی رفتار آتش می تواند با استفاده از یکی از مدل های نیمه فیزیکی یا تجربی توسعه یافته در سال های گذشته پیش بینی شود. این پژوهش اثر شرایط مختلف رطوبت ماده سوختنی را بر گسترش و رفتار آتش سوزی در تیرماه 1390 در پارک ملی گلستان، با استفاده از سیستم های شبیه سازی FARSITE، FlamMap، و سابقه حریق بررسی می کند. داده های سیمای سرزمین، شامل اطلاعات مکانی توپوگرافی و پوشش گیاهی، همراه داده آب وهوا به منزله ورودی شبیه سازی استفاده شد. همه لایه های ورودی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی تهیه شدند. چهار وضعیت رطوبت ماده سوختنی معرف سناریوهای رطوبت ماده سوختنی مرطوب، نیمه خشک، خشک، و بسیار خشک برای تولید مشخصه های مختلف گسترش و رفتار آتش استفاده شد. این مشخصه ها شامل محیط و مساحت آتش برای هر گام زمانی تولیدشده توسط FARSITE، و نرخ گسترش، طول شعله، و شدت خط آتش به منزله پارامترهای محاسبه شده توسط FlamMap هستند. شبیه ساز سطح آتش با لکه آتش واقعی نقشه برداری شده با استفاده از GPS اعتبارسنجی شد. بر اساس نتایج، گسترش آتش شبیه سازی شده 90 درصد از لکه آتش مشاهده شده را پوشش داد، که نسبتا زیاد بود؛ اگرچه میزان بیش برآورد 30 درصد بود. نتایج شبیه سازی ها نشان می دهد کاهش رطوبت ماده سوختنی موجب رشدی چشمگیر در محیط و مساحت آتش همراه افزایش در حداکثر و نیز متوسط نرخ گسترش، طول شعله، و شدت خط آتش می شود. این نتایج تغییرپذیری مکانی پارامترهای رفتار آتش را بیان می کند که در اولویت بندی تیمارهای ماده سوختنی و هدایت فعالیت های دیگر مدیریت ریسک آتش جنگل مفید است.