بررسی مقاومت گونه های مختلف درختی در مقابل صدمات بهره برداری (زخم تنه) (مطالعه موردی: سری یک ناو اسالم)

در این تحقیق مقاومت شش گونه درختی در جنگل های سری یک ناو اسالم در مقابل صدمات بهره برداری (زخم تنه) پس از گذشت دوازده سال بررسی شد. وسعت و شدت خسارت واردآمده بر درختان باقی مانده، بلافاصله پس از اتمام عملیات بهره برداری، در سال 1380، از طریق نمونه برداری منظم تصادفی و پلات های دایره شکل 10 آری، جمع آوری شد. درختان صدمه دیده و وضعیت زخم ها در سال 1392دوباره بررسی شد. نتایج نشان داد مقاومت درختان در برابر صدمات بهره برداری با گونه و قطر و اندازه زخم آن ها ارتباط دارد (01/0> P). گونه نم دار کمترین توانایی ترمیم زخم را دارد؛ طوری که 9/76 درصد زخم ها به پوسیدگی و 7/7 درصد به نابودی منجر شد. بعد از نم دار، گونه راش بیشترین حساسیت را در مقابل زخم های صدمات بهره برداری دارد؛ طوری که بیشترین فراوانی زخم های باز بدون پوسیدگی با 8/28 درصد در این گونه مشاهده شد. توانایی ترمیم زخم در گونه ممرز بیشتر از سایر گونه هاست؛ طوری که 1/78 درصد زخم های حاصله از بهره برداری به طور کامل بسته شده بود. نتایج نشان داد 6/85 درصد زخم های کوچک تر از 25 سانتی متر مربع پس از دوازده سال ترمیم شدند. هیچ یک از زخم های بزرگ تر از 1001 سانتی متر مربع ترمیم نشدند. درختان با قطر برابر سینه کمتر از 20 سانتی متر کمترین و درختان با قطر برابر سینه 41 تا 60 سانتی متر بیشترین مقاومت را در برابر زخم های تنه داشتند. کاهش صدمات بهره برداری بر توده باقی مانده در مدیریت تک گزینی به سازماندهی مناسب عملیات قطع و خروج چوب از جنگل نیاز دارد.