ارتباط جهت گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد ورزشی کشتی گیران جوان

هدف این پژوهش، تعیین ارتباط جهت گیری هدفی و اضطراب رقابتی با عملکرد کشتی گیران جوان بود. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کشتی گیران جوان شرکت کننده در مسابقات قهرمانی استان اردبیل سال 1393، با تعداد 150 نفر بودند. نمونه آماری نیز با توجه به حجم جامعه به صورت کل شمار انتخاب شد. ابزار پژوهش؛ پرسش نامه استاندارد جهت گیری هدفی در ورزش( دودا و نیکولز، 1992) ، پرسش نامه اضطراب رقابتی (مارتنز ، ویلی و بارتن، 1990) و مطالعه نتایج کشتی گیران بود. که پایایی پرسش نامه ها به ترتیب 80/0 و 90/0 گزارش شده است. نتایج نشان داد که بین جهت گیری هدفی و عملکرد ورزشی رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. ارتباط جهت گیری هدفی تکلیف محور و عملکرد ورزشی مثبت و معنادار بود، اما ارتباط جهت گیری هدفی خود محور و عملکرد ورزشی معنادار نبود. همچنین بین اضطراب رقابتی و عملکرد ورزشی رابطه معنادار و منفی وجود داشت. مدل رگرسیون لوجستیک نشان داد که غیر از متغیر خودمحوری، دو متغیر دیگر 4/76 درصد قادر به پیش بینی تغییرات متغیر وابسته عمکلرد می باشند. نتایج نشان داد که برای بهبود عملکرد ورزشی، بایستی به نوع جهت گیری هدفی ورزشکاران و سطح اضطراب رقابتی آنان توجه بیشتری شود.