بررسی فراوانی نسبی دیابت و پره دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی و مقایسه با گروه شاهد

کبد چرب غیر الکلی، شایع ترین بیماری مزمن کبدی در کشورهای صنعتی غربی است. پاتوژنز کبد چرب غیر الکلی به طور قطعی مشخص نشده است، اما بیشترین و گسترده ترین تئوری که حمایت می شود، مکانیسم مقاومت به انسولین است. از این رو، هدف از انجام مطالعه ی حاضر، بررسی فراوانی نسبی دیابت و پره دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکلی بود.
مطالعه ی حاضر بر روی 80 فرد بیمار و 26 فرد سالم که از لحاظ سن و جنس با بیماران همسان سازی شده بودند، انجام گرفت. کبد چرب غیر الکلی در بیماران با استفاده از سونوگرافی به اثبات رسید و بیماران انتخاب شدند. از هر فرد، 5 سی سی خون دریافت و به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شد و مورد آنالیز قرار گرفت. داده های کمی با استفاده از آزمون t و داده های کیفی با استفاده از آزمون 2χ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. در صورت نیاز، از آزمون های Multivariate نظیر انواع رگرسیون استفاده شد.
از کل شرکت کنندگان، 64 نفر (3/60 درصد) زن و 42 نفر (7/39 درصد) مرد بودند. میانگین سنی افراد در گروه مورد، برابر با 8/10 ± 8/48 سال و در گروه شاهد، برابر با 4/13 ± 3/42 سال بود. از کل افراد مورد مطالعه، 44 نفر (5/41 درصد) مبتلا به پره دیابت و 11 نفر (4/10 درصد) مبتلا به دیابت بودند که همگی در گروه مورد بودند و در گروه شاهد، هیچ فردی مبتلا به پره دیابت (001/0 > P) یا دیابت (046/0 = P)نبود. پس از حذف سن به عنوان یک عامل مخدوش گر، هموگلوبین A1c (Glycated hemoglobin)، قند خون ناشتا، انسولین، کلسترول، Aspartate transaminase (AST)، Alanine transaminase (ALT) و قند خون دو ساعته، تنها متغیرهایی بودند هنوز تفاوت معنی داری میان دو گروه داشتند و در گروه مورد بیشتر بودند. همچنین، با حذف Body mass index (BMI) به عنوان یک عامل مخدوش گر، تنها هموگلوبین A1c، قند خون ناشتا، انسولین و ALT تفاوت معنی داری میان دو گروه نشان دادند.
شیوع دیابت در بیماران مبتلا به کبد چرب غیر الکی بالا می باشد که حتی با حذف عوامل مخدوش گر، عوامل مرتبط با دیابت مانند هموگلوبین A1c، قند خون ناشتا و انسولین، با این بیماری ارتباط معنی داری دارد. این امر، نشان دهنده ی ارتباط محکم میان این دو بیماری می باشد.