مقایسه آموزش مجازی به صورت ترکیبی (Blended) با روش کارگاهی در دانش و نگرش مرتبط با ارزیابی خطر پوسیدگی در دانشجویان دندان پزشکی

رشد روزافزون تکنولوژی به صورت ترکیب روش های سنتی با روش های جدید، می تواند زمینه مناسبی را برای ارتقای آموزش فراهم آورد. تحقیق حاضر با هدف مقایسه دانش و نگرش دانشجویان رشته دندان پزشکی در مورد «ارزیابی خطر پوسیدگی» پس از آموزش به روش کارگاهی و ترکیبی (Blended learning) انجام شد.
در این مطالعه مداخله ای کنترل شده، ابتدا 82 دانشجوی سال آخر رشته دندان پزشکی عمومی شرکت کردند که در نهایت، 78 نفر از آنان به دو روش کارگاهی (39 نفر) و آموزش ترکیبی (39 نفر) تحت آموزش قرار گرفتند. در گروه ترکیبی علاوه بر آموزش چهره به چهره، دسترسی به سایت طراحی شده و مطالب آنلاین وجود داشت. پرسش نامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک جهت بررسی دانش و نگرش ارزیابی خطر پوسیدگی قبل و بعد از دوره آموزشی، مورد استفاده قرار گرفت. میانگین نمرات دانش قبل و بعد از کارگاه در دو گروه با استفاده از آزمون های Repeated measures ANOVA و Paired t در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. 050/0 > P به عنوان سطح معنی داری داده ها در نظر گرفته شد.
78 نفر (کل افراد = 82 نفر) در مطالعه شرکت کردند. یافته ها نشان داد که میانگین نمره آگاهی در گروه کارگاهی در پس آزمون (61/1 ± 35/13) نسبت به نمره پیش آزمون (06/3 ± 00/7) به طور معنی داری بیشتر بود (050/0 > P). در گروه آموزش مجازی (ترکیبی)، میانگین نمره آگاهی در پس آزمون (43/1 ± 71/14) نسبت به نمره پیش آزمون (20/2 ± 12/8) افزایش یافت (050/0 > P). با لحاظ کردن نمره پایه، تفاوت معنی داری بین نمره آگاهی دو گروه در پس آزمون مشاهده نگردید. در حیطه نگرش، دانشجویان دو گروه معتقد بودند که این کارگاه منجر به افزایش دانش آن ها در زمینه ارزیابی خطر پوسیدگی شد و ارزیابی خطر پوسیدگی در کلینیک آموزشی مفید بود.
هر دو روش به طور معنی داری باعث بهبود دانش و نگرش گردید. بیشتر دانشجویان روش آموزش ترکیبی را در زمینه ارزیابی خطر پوسیدگی، مفید دانستند. پیشنهاد می شود این روش به عنوان مکمل تدریس برای دانشجویان رشته دندان پزشکی عمومی مورد استفاده قرار گیرد.