روند تثبیت و تحکیم دموکراسی در نظام سیاسی ترکیه با تاکید برحزب اسلام گرای عدالت و توسعه

این مقاله در چارچوب ادبیات نظری مربوط به گذار و تحکیم دموکراسی درصدد است به تحلیل سازوکار دموکراسی و امکانات پیش روی آن درراستای تحول های سیاسی جدید ترکیه بپردازد. جمهوری ترکیه تجربه ای شکننده و پرتحول از دموکراسی را سپری کرده است؛ بنابراین موضوع اصلی مقاله نه گذار به دموکراسی چنانکه ترکیه گذار اولیه به دموکراسی را از دهه 1950 طی کرده است بلکه فرایند تثبیت و تحکیم دموکراسی در این کشور است، زیرا دموکراسی لرزان ترکیه، همواره از خصلت بی ثباتی و شکنندگی بهره مند بوده است؛ لذا نویسنده خواستار پاسخگویی به این پرسش اصلی است که با توجه به پیروزی حزب اسلام گرای «عدالت و توسعه» که بسیاری در ترکیه آن را مرحله ای نوین در دموکراسی این کشور قلمدادکرده اند، تحول های سیاسی ترکیه به کدام سمت در حرکت اند؟ به عبارت دیگر، این پژوهش درنظردارد به این مسئله بپردازد که با توجه به ورود اسلام گرایان (حزب عدالت و توسعه) به عرصه قدرت نظام سیاسی از کانال دموکراسی، تحول های سیاسی ترکیه به کدام سمت در حرکت اند؟ و درپی تایید این فرضیه اصلی است که دموکراسی ترکیه به سوی مرحله تحکیم و تثبیت در حرکت است و تحول های ساختاری کلان و موازنه قدرت نوین عرصه سیاسی ترکیه، زمینه ساز تحکیم این فرایندند.