معرفی روش جدید ارزیابی گاما وزن داده شده برای مقایسه توزیع دوز به دست آمده از الگوریتمهای محاسباتی دوز با نتایج تجربی در پرتودمانی

یکی از چالش هایی که هنگام کنترل کیفی سیستمهای طراحی درمان یا اعتبار سنجی شبیه سازی های رایانه ای در پرتودرمانی یا پرتوشناسی تشخیصی وجود دارد، مقایسه توزیع دوز به دست آمده از الگوریتمهای محاسبه دوز با نتایج حاصل از آزمایشات تجربی(به عنوان مرجع) می باشد. بدین منظور روش هایی پیشنهاد شده اند تا به صورت کمی این توزیع دوزها را با یکدیگر مقایسه نموده و مقدار شباهت یا تفاوت آنها را نشان دهند. روش های معمول برای این کار استفاده از پارامترهای اختلاف دوز، فاصله تا توافق و یا ترکیبی از این دو روش است که ارزیابی گاما نام دارد. مشکل این روش ها در نظر نگرفتن فاکتورهای مربوط به حالت تابشدهی و تفاوت قائل نشدن بین نواحی مختلف توزیع دوز می باشد. هدف از این مطالعه ارائه روش مقایسه دوزی است که این فاکتورها و تفاوتها را حین انجام مقایسه دوز در نظر بگیرد.
با توجه به مطالعات قبلی، برای توزیع دوز 4 ناحیه مختلف و برای حالتهای تابشدهی و هندسه بیمار یا فانتوم، 3 حالت تابشدهی مختلف در نظر گرفته شد و برای هر زوج ناحیه-حالت تابشدهی، محدودیت های خاصی برای اختلاف دوز و فاصله تا توافق انتخاب شدند. با توجه به این محدودیتها، روابط ارزیابی گاما در هر ناحیه از توزیع دوز تعریف شده و مقایسه دوز به صورت ناحیه به ناحیه در کل توزیع دوز انجام گردید.
الگوریتم روش ارزیابی گامای وزن داده شده به دست آمد و جدول پیشنهادی تلورانسهای مربوط به درصد اختلاف دوز و فاصله تا توافق برای هر ناحیه و حالت تابشدهی خاص نوشته شد.
با توجه با این اینکه روش ارزیابی گامای وزن داده شده برای هر ناحیه و هر حالت تابشدهی خاص، تلورانسها و در نتیجه روابط خاصی دارد که از لحاظ بالینی معتبرتر می باشند، انتظار می رود نتیجه بهتری را نسبت به سایر روش های مقایسه توزیع دوز به دست دهد.