مقایسه سبک های یادگیری و خود کارآمدی دانشجویان رشته های پزشکی، هنر، فنی مهندسی و علوم انسانی

این پژوهش به منظور مقایسه سبک های یادگیری و خودکارآمدی دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی و نیز مقایسه این متغیرها در دختران و پسران دانشجو انجام گرفته است.

دراین پژوهش از الگوی علی- مقایسه ای استفاده شده است.جامعه آماری مورد بررسی شامل کلیه دانشجویان رشته پزشکی و دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد رشته های فنی- مهندسی، هنر و علوم انسانی دانشگاه تهران است که در سال تحصیلی 92 - 93 مشغول به تحصیل بودند. روش نمونه گیری بصورت در دسترس و حجم نمونه شامل 100 دانشجوی دختر و پسر (25 نفر از هر رشته) است. برای اندازه گیری سبک های یادگیری افراد از آزمون گروهی اشکال نهفته ( GEFT ) ویتکین (1971) و برای سنجش خودکارآمدی از پرسشنامه خود کارآمدی بندورا (1995) استفاده شده است.

نتایج بدست آمده پس از تجزیه و تحلیل آماری داده ها بدین شرح است: دانشجویان رشته های فنی مهندسی بیشتر از سبک یادگیری مستقل به زمینه استفاده می کنند، اما بین سبک یادگیری دانشجویان سایر رشته ها تفاوت معنا داری دیده نشد. دانشجویان رشته های پزشکی از بالاترین میزان خودکارآمدی برخوردارند. از نظر سبک های یادگیری و خودکارآمدی بین دختران و پسران تفاوت معنا داری بدست نیامد.

افراد دارای سبک یادگیری مستقل به زمینه بیشتر به رشته های فنی_مهندسی و دروسی مانند فیزیک و ریاضی که مستلزم داشتن چنین توانایی هایی است گرایش دارند. دانشجویان رشته پزشکی باتوجه به عوامل ترغیب کننده دارای نمره خودکارآمدی بالا بوده و تلقی مثبتی از خود دارند. از آنجا که تجربه کسب موفقیت یا تسلط بر امور، مهمترین عامل بوجود آورنده خودکارآمدی بالاست نمره این دانشجویان بیشتر است. علاوه بر این دانشجویان رشته پزشکی با مشاهده کسانی که در این رشته تحصیل کرده و در زندگی شغلی و تحصیلی خود موفق بوده اند از طریق سرمشق گیری، انتظارات کارآمدی خود را افزایش می دهند.