اثربخشی آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعی بر کیفیت دوستی، احساس تنهایی و صمیمیت اجتماعی دانش آموزان نارساخوان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعی بر کیفیت دوستی، احساس تنهایی و صمیمیت اجتماعی در دانشآموزان نارساخوان انجام شد.
با استفاده از طرح شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل، 20 دانش آموز پایه سوم تا پنجم ابتدایی، طبق نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. آزمودنی های هر دو گروه به پرسشنامه صمیمیت اجتماعی میلر (1982)، کیفیت دوستی حجازی و ظهره وند (1380) و احساس تنهایی آشر و همکاران (1984) پاسخ دادند. سپس آزمودنی-های گروه آزمایش به مدت 8 جلسه طبق داستانهای اجتماعی برایان و تورکاسپا (1994) مورد آموزش قرار گرفتند. هر دو گروه مجددا در مرحله پسآزمون به پرسش نامه های پژوهش پاسخ دادند.
نتایج بدست آمده از تحلیل کوواریانس چند متغیره نشان داد که آموزش مدل پرازش اطلاعات اجتماعی بر کیفیت دوستی و احساس تنهایی و صمیمیت اجتماعی آزمودنی های گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل در سطح 001/0 P< معنی دار بوده است.
بر اساس یافته های حاصل از پژوهش، آموزش مدل پردازش اطلاعات اجتماعی میتواند موجب افزایش صمیمیت اجتماعی و برقراری روابط دوستی بهتر بین دانش آموزان و کاهش احساس تنهایی آنها شده و در برقراری رابطه سالم تر به آنها کمک نماید. در مجموع، نتایج کارایی مدل پردازش اطلاعات اجتماعی را تائید می نماید.