رابطه علی سبک های دلبستگی با بنیان های اخلاقی از طریق واسطه گری هویت اخلاقی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه علی سبک دلبستگی با بنیان های اخلاقی از طریق واسطه گری هویت اخلاقی انجام شد.
برای انجام این تحقیق 285 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های یاسوج با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. در این پژوهش برای جمع آوری اطلاعات از 3 پرسشنامه برگرفته از منابع معتبر شامل سبک دلبستگی هازن و شیور، پرسشنامه هویت اخلاقی آکینو و رید و پرسشنامه بنیان های اخلاقی هایت و گرام، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش با روش تحلیل مسیر انجام شد.
نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدل با داده های این پژوهش برازش مناسبی دارد. در این پژوهش هیچ یک از سبک های اجتنابی و دوسوگرا، قادر به پیشبینی هویت اخلاقی و بنیان های اخلاقی نبودند. مسیر مستقیم سبک دلبستگی ایمن با ابعاد هویت اخلاقی (درونی سازی و نمادیسازی) معنادار بود. همچنین مسیر مستقیم بعد درون یسازی هویت اخلاقی به ابعاد بنیانهای اخلاقی (مراقبت، انصاف، وفاداری به گروه، احترام به مرجعیت و خلوص) معنادار بود. اما مسیر مستقیم بعد نمادیسازی هویت اخلاقی با بعد انصاف از بنیان های اخلاقی معنادار نبود. سبک دلبستگی ایمن، غیرمستقیم و از طریق هویت اخلاقی با همه ابعاد بنیان های اخلاقی (مراقبت، انصاف، وفاداری به گروه، احترام به مرجعیت و خلوص) ارتباط داشت. این بدان معناست که سبک های دلبستگی با تاثیر بر هویت اخلاقی میتوانند باعث بروز رفتارهای اخلاقی شوند.
سبک دلبستگی ایمن که در دوران کودکی شکل می گیرد، باعث التزام درونی به اخلاق، به صورت یک هویت اخلاقی، می شود و این التزام می تواند منجر به بروز رفتارهای اخلاقی شود. به عبارت دیگر، افراد با سبک دلبستگی ایمن، به دلیل اعتماد به خود و دیگران، ارزش های اخلاقی را جزئی از هویت خویش می دانند که نتیجه این امر، انجام فعل اخلاقی در همه موقعیت ها است.