بررسی اثر پیش درمان اریتروپویتین بر محتوای آب بافتی مغز به دنبال ایسکمی مغزی در موش صحرایی نر با مدل انسداد شریان مغزی- میانی

یکی از عوارض عمده ی ایسکمی مغزی، افزایش محتوای آب بافتی در مغز است که باعث افزایش مرگ و میر می شود. اخیرا استراتژی های درمانی بر مکانیسم های پیش شرطی سازی دارویی متمرکز شده اند. اریتروپویتین یک هورمون گلیکوپروتئینی است که اثر ضد التهابی و آنتی اکسیدانی آن را در مغز تایید شده و ممکن است در کاهش ادم مغزی موثر باشد.
موش های صحرایی نر ویستار به 5 گروه 6 تایی شامل: شم، کنترل، 3 گروه پیش درمان تقسیم شدند. گروه های پیش درمان شامل تک دوز (5/0 ساعت قبل از القای سکته)، دو دوز (5/0 و 48 ساعت قبل از القای سکته) و سه دوز (5/0، 48 و 96 ساعت قبل از القای سکته) بودند که 1000 واحد بر کیلوگرم اریتروپویتین را به به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. 5/0 ساعت بعد از آخرین تزریق، حیوانات به مدت 60 دقیقه تحت ایسکمی مغزی با مدل انسداد شریان مغزی- میانی قرار گرفتند و 24 ساعت بعد از برقراری مجدد جریان خون، از لحاظ محتوای آب بافتی مغز، هموگلوبین و هماتوکریت بررسی شدند.
محتوای آب بافتی مغز در گروه پیش درمان دریافت کننده ی اریتروپویتین با دوز کمتر، به طور معناداری کاهش یافت اما در گروه های پیش درمان دریافت کننده دارو با دوز بیشتر افزایش معنادار نشان داد. همچنین میزان هموگلوبین و هماتوکریت در گروه های پیش درمان نسبت به گروه کنترل افزایش یافت.
نتایج ما نشان داد که پیش درمان تک دوز اریتروپویتین ادم مغزی را در مدل سکته ی مغزی ایسکمیک در موش صحرایی کاهش می دهد.