اثر افزودن دی آمونیوم سیترات و اوره به جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی

این آزمایش جهت بررسی افزودن منابع نیترو‍ژن غیرپروتئینی بر اسید اوریک خون و عملکرد، ویژگی های لاشه و مقاومت جوجه های گوشتی به تنش گرمایی انجام شد. از 200 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه در هر تکرار استفاده شد. جوجه ها از سن 24 روزگی با جیره های حاوی 35/0 (U0.35) و 70/0 (U0.7) درصد اوره، 29/1 (A1.29) و 58/2 (A2.58) درصد دی آمونیوم سیترات و همچنین فاقد اوره و دی آمونیوم سیترات (شاهد) تغذیه شدند. طی آزمایش، افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل به صورت هفتگی اندازه گیری شد. تنش گرمایی از 28 روزگی با دمای C 1±35 در سالن اعمال شد. در 27 و 41 روزگی به منظور تعیین غلظت اسید اوریک و مالون دی آلدئید سرم، نمونه خون از ورید بال دو پرنده از هر تکرار جمع آوری شد. نتایج نشان داد در 41-36 روزگی، ضریب تبدیل خوراک تیمار A2.58(96/1) کمتر از U0.7(38/2) بود (05/0>P)، هرچند با شاهد (05/2) تفاوت معنی داری نداشت (05/0P>). در 27 و 41 روزگی، میزان اسید اوریک سرم در تیمار U0.7 (به ترتیب 38/3 و mg/dL 03/6) بیشتر از شاهد بود (05/0>P). در 41 روزگی، غلظت مالون دی آلدئید سرم تیمارهای U0.7(μmol/L 923/0) و A2.58(μmol/L 06/1) کمتر از شاهد (μmol/L 28/1) بود (05/0>P). این مطالعه نشان داد که با افزودن اوره یا دی آمونیوم سیترات به جیره جوجه ها می توان از طریق کاهش پراکسیداسیون لیپیدی خون باعث کاهش اثرات نامطلوب تنش گرمایی شد.