تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف اندام های گیاه گوجه فرنگی تحت تنش کادمیوم

آلودگی خاک به فلزات سنگین یک مشکل زیست محیطی عمده ای است که ممکن است سلامتی بشر و زیست بوم را به خطر بیندازند. به همین دلیل یک آزمایش با هدف بررسی اثرات کودهای زیستی بر عملکرد، اجزای عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف گیاه گوجه فرنگی تحت تنش کادمیوم به اجرا درآمد. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام گردید. فاکتور تلقیح با کودهای زیستی شامل سه تیمار :M1 باکتری ازتوباکترکروکوکوم + قارچ میکوریز + باکتری جنس آزوسپریلوم، M2: باکتری جنس باسیلوس + باکتری جنس سودوموناس + باکتری ازتوباکتر کروکوکوم + قارچ میکوریز، :M3 باکتری ازتوباکترکروکوکوم + قارچ میکوریز + باکتری جنس سودوموناس و M0 تیمار بدون تلقیح کود زیستی بود. فاکتور آلودگی خاک به کادمیوم دارای سطوح صفر، 5، 10، 20، 40، 80 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک بود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تلقیح خاک با کودهای زیستی عملکرد، اجزای عملکرد و غلظت عناصر کم مصرف گیاه را بطور معنی داری افزایش داد. بیشترین میزان عملکرد از تیمار کود زیستی M1 بدست آمد بطوری که با بقیه تیمارها تفاوت معنی دار داشت و در مقابل میزان عملکرد بدست آمده از تیمار کود زیستی M3 در حدی بود که با تیمار شاهد کود زیستی تفاوت معنی دار نداشت. ولی با اقزایش سطوح آلودگی خاک به کادمیوم غلظت عناصر کم مصرف، عملکرد و اجزای عملکرد گیاه بطور معنی داری کاهش یافت. سطح 80 میلی گرم کادمیوم در کیلوگرم خاک، عملکرد گوجه فرنگی را نسبت به سطح شاهد کادمیوم به میزان 67 درصد کاهش داد.