برآورد ارزش تفرجی منطقه جنگلی حسن گاویار با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط و روش هزینه سفر فردی

هدف از اجرای این تحقیق، برآورد ارزش تفرجی منطقه جنگلی حسن گاویار شهرستان نورآباد با استفاده از دو روش ارزش گذاری مشروط و روش هزینه سفر فردی است. در روش ارزش گذاری مشروط، به منظور برآورد تمایل به پرداخت افراد، از مدل لوجیت برمبنای روش حداکثر درست نمایی استفاده شد. در روش هزینه سفر، تابع تولید سفر با فرم های تابعی خطی، لگاریتمی، خطی- لگاریتمی، و لگاریتمی- لگاریتمی برآورد و از بین آنها براساس معیارهای اقتصادسنجی، فرم تابعی خطی انتخاب شد. نتایج روش ارزش گذاری مشروط نشان داد که میانگین تمایل به پرداخت هر فرد برای بازدید از این پارک 17919 ریال و ارزش تفریحی هر هکتار از تفرجگاه 5/53553 ریال در سال است. نتایج روش هزینه سفر نیز نشان داد که مازاد مصرف کننده برای هر فرد به ازای هر بازدید 76/39309 ریال و ارزش تفرجی سالانه هر هکتار از تفرجگاه، 117343 ریال در هکتار در سال است. همچنین نتایج این بررسی نشان داد که تفاوت معناداری (5 درصد خطا) بین دو روش استفاده شده در این بررسی وجود دارد. از نتایج این تحقیق می توان در تعیین قیمت های ورودی مناسب استفاده کرد. ازآنجا که ارزش تفریحی فوق، مقدار چشمگیری است، لزوم حفاظت، توسعه و بهبود کیفیت و امکانات پارک آشکار می شود.