اثر تمرین هوازی شنا و مصرف عصاره سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد مداخله گر در آنژیوژنز و نروژنز بافت مغز در موش های صحرایی پیر

با افزایش سن، آنژیوژنز و نروژنز در مغز کاهش می یابد؛ درحالی که فعالیت ورزشی منظم و مکمل های آنتی اکسیدانی با تغییرات فیزیولوژیکی مختلف در مغز همراه می باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی شنا و عصاره سیر بر سطوح برخی از فاکتور های رشد مداخله گر، در آنژیوژنز و نروژنز بافت مغز در موش های صحرایی پیر بود.
35 سر موش پیر (20تا30ماهه) صحرایی نر ویستار پیر، به صورت تصادفی، به 5 گروه (7تایی) کنترل، سالین، تمرین هوازی، سیر و تمرین هوازی + سیر تقسیم شدند. حیوانات با تمرین شنا به مدت 60 دقیقه، 3 بار در روز، به مدت 8 هفته، ورزش داده شدند. عصاره سیر (5/2گرم/کیلوگرم وزن بدن) به صورت گاواژ معده مصرف شد. موش ها 72 ساعت پس از آخرین مداخله ها کشته شدند و سطوح مغزی فاکتور رشد تبدیل بتا 1 (TGF-β1) و فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) به روش الایزا تعیین شد. از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه برای آنالیز داده ها استفاده شد (05/0>p).
نتایج نشان داد که 8 هفته تمرین منظم شنا و مصرف سیر و ترکیبی از دو مداخله، موجب کاهش سطوح مغزی TGF-β1 و افزایش VEGFدرمقایسه با گروه کنترل شد (05/0>p).
به نظر می رسد که تمرین منظم شنا و مصرف سیر و ترکیبی از دو مداخله می تواند از کاهش آنژیوژنز و نروژنز مغزی مرتبط به پیری، به واسطه تنظیم مثبت سطوح VEGF و کاهش سطوح TGF-β1 در رت های پیر حمایت نماید.