بررسی اثرات سیاه دانه بر عوامل خطر سندرم متابولیک یک مطالعه مروری سیستماتیک

در سال های اخیر نقش سیاه دانه در پیشگیری و درمان عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعه مروری سیستماتیک حاضر، بررسی اثر سیاه دانه بر عوامل تشکیل دهنده سندرم متابولیک می باشد.
با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی Pubmed، Science direct، Google scholar، SID، Iranmedex، Scopus و استفاده از کلید واژه«Nigella sativa»، «Timokinon»، «Type 2 diabetes»، «Insulin resistance»، «blood glucose»، «Lipid profile»، «Metabolic syndrome»، «body weight»، «Inflammation» و «antioxidant»، مقالات چاپ شده به زبان های فارسی و انگلیسی تا آگوست 2014 جمع آوری شدند.
مداخله با اشکال مختلف سیاه دانه سبب بهبود مقاومت به انسولین،کاهش قند خون، کاهش HbA1c، افزایش تولید انسولین، کاهش گلوکونئوژنز کبدی و کاهش جذب گلوکز روده ای می شود. سیاه دانه پروفایل لیپیدی سرم را نیز بهبود می دهد. این ماده مغذی سبب بهبود وضعیت التهابی (از طریق کاهش سایتوکین های التهابی و افزایش انواع ضد التهابی آن، مهار فاکتورNF-KB و نیتریک اکسید) و استرس اکسیداتیو (ازطریق افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی و کاهش رادیکال های آزادی هم چون مالون دی آلدهید) در بیماری دیابت می شود. هم چنین سیاه دانه از طریق بهبود شاخص های تن سنجی، سبب تعدیل سندرم متابولیک مرتبط با دیابت نوع 2 می گردد.
استنتاج: مصرف سیاه دانه اثرات مفیدی در کنترل عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی مانند اختلالات چربی خون، شاخص های التهابی و استرس اکسیداتیو دارد.