نقش واسطه ای خوردن هیجانی، حرمت خود و خودمهارگری در مدلسازی چاقی دختران نوجوان

در این پژوهش به بررسی نقش میانجی گری حرمت خود، خوردن هیجانی و خودمهارگری در رابطه بین دلبستگی، اضطراب، افسردگی و سبک فرزندپروری با چاقی و اضافه وزن نوجوانان دختر پرداخته شده است.
طرح پژوهش توصیفی بوده و جامعه آماری تمامی دانش آموزان دختر 14 تا 17ساله ساکن شهر تهران بودند که 440 نفر از این دانش آموزان با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایبه عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای مقیاس افسردگی، اضطراب و تنیدگی، پرسشنامه فرزندپروری بامریند، مقیاس حرمت خود هری، مقیاس خودمهارگری، پرسشنامه دلبستگی نوجوانان به والدین و همسالان، و پرسشنامه غذا خوردن هیجانی استفاده شد. داده ها با استفاده از همبستگی پیرسون، تحلیل مسیر و در نهایت معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته های پژوهش نشان داد سبک خوردن هیجانی با چاقی همبستگی مثبت (84/0) دارد و بین دلبستگی به مادر، پدر و همسالان با چاقی همبستگی منفی (به ترتیب: 72/0-، 71/0- و 70/0) وجود دارد. سبک فرزندپروری استبدادی رابطه غیرمستقیم با چاقی(74/0) داشت. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که خوردن هیجانی متغیر میانجی بین سبک فرزندپروری، اضطراب و افسردگی با چاقی و اضافه وزن (با ضرایب مسیر به ترتیب:25/2، 31/0 و 18/0) وهمچنین حرمت خود میانجی رابطه سبک فرزندپروری و افسردگی ( با ضریب مسیر 13/0) با چاقی بودند.
استنتاج: یافته ها از وجود مکانیزم های روان شناختی زیربنایی در بروز چاقی و اضافه وزن در نوجوانان دختر حمایت می کند. بنابراین توجه به متغیرهای مذکور در پیش گیری و طراحی درمان های مناسب تر به پژوهشگران و درمانگران یاری می رساند.