پایش تغییرات چند زمانه پوشش گیاهی جنگل های نیمه خشک نواه کوه با استفاده از دورسنجی (2015 - 1975)

فرایند بیابان زایی همواره با تخریب پوشش گیاهی و منابع آب و خاک همراه بوده که می تواند در شرایط اقلیمی متفاوت به وقوع بپیوندد و شدت آن بستگی به ویژگی های طبیعی منطقه دارد. به دلیل افزایش تخریب پوشش گیاهی به عنوان یکی از مهم ترین پیامدهای بیابان زایی، پایش تغییرات و ارزیابی روند آن جهت برنامه ریزی و مدیریت منابع ضروری است. بنابراین هدف از این پژوهش، تهیه نقشه پوشش گیاهی منطقه جنگلی نیمه خشک نواه کوه در سرپل ذهاب و بررسی نوع و روند تغییرات آن از طریق تصاویر چندزمانه MMS، TM، ETM+ و OLI، طی بازه زمانی 40 ساله (1975-2015) است. در این راستا از شاخص NDVI و روش طبقه بندی برای بارزسازی تصاویر و از تفاضل تصاویر و محاسبه سطح طبقات تغییر جهت بررسی نوع و روند تغییرات استفاده شد. نتایج حاکی از وجود بیشترین تغییرات افزایشی در کلاس تنک به معمولی (با مساحت 881/13 کیلومتر مربع) در دوره 1987-1984 و همچنین کلاس بدون پوشش به تنک (با مساحت 789/10 کیلومتر مربع) در دوره 1984-1975 است. درحالی که حداکثر تغییرات کاهشی در کلاس معمولی به بدون پوشش (با مساحت 944/6 کیلومتر مربع) در دوره 1998-1992 و کلاس معمولی به تنک (با مساحت 592/5 کیلومتر مربع) در دوره 1990-1987 نیز مشاهده شد. در مجموع نتایج پایش تغییرات بیانگر روند نزولی در پوشش گیاهی منطقه بوده که علت اصلی این تخریب را می توان به خشکیدگی درختان بلوط در اثر آفت، تداوم خشکسالی و جاده سازی نسبت داد.