ارزیابی آمادگی استفاده از یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علامه طباطبائی از دیدگاه دانشجویان و اساتید

تحقق یادگیری الکترونیکی مستلزم بررسی ابعاد مختلف آمادگی یادگیری الکترونیکی است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی آمادگی استفاده از یادگیری الکترونیکی در دانشگاه علامه طباطبائی از نظر دانشجویان و اعضای هیئت علمی انجام شده است.
این پژوهش، پیمایشی و جامعه آماری، کلیه اساتید و دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سال 94-1393 بود. 150 نفر از دانشجویان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایو 50 نفر از اساتید با استفاده از روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ارزشیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانشگاه های ایران بود که روایی صوری و محتوایی آن ها توسط متخصصان تایید و برای بررسی پایایی از آزمون آلفای کرونباخ استفاده شد (75/0 و 79/0). تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 22 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و استنباطی (تی تک نمونه ای و فریدمن) انجام شد.
یافته ها نشان داد میزان آمادگی سخت (میانگین 60/3) و آمادگی کلی (میانگین 33/3) از نظر دانشجویان در سطح مطلوب و میزان آمادگی نرم (میانگین 07/3) در سطح متوسط است. همچنین اساتید مولفه های آمادگی نرم، آمادگی نظارت، هماهنگی و پشتیبانی و آمادگی کلی یادگیری الکترونیکی (میانگین به ترتیب 36/2، 98/1 و 81/2) را نامطلوب ارزیابی کردند ولی ارزیابی آنها در مولفه آمادگی سخت (میانگین 10/4) نشان می دهد که آنها وضعیت دانشگاه در این مولفه را مطلوب می دانند.
ارزیابی یادگیری الکترونیکی در دانشگاه ها اطلاعات لازم در مورد نقاط قوت و ضعف این مراکز برای تحقق یادگیری الکترونیکی فراهم می آورد.